شهید آیت الله صدوقی در آئینه توصیف امام راحل

بسم الله الرحمن الرحیم
«انالله و اناالیه راجعون»
طبع یک انقلاب، فداکاری است. لازمه یک انقلاب، شهادت و مهیا بودن برای شهادت است. قربانی شدن و قربانی دادن در راه انقلاب و پیروزی آن اجتناب ناپذیر است، به ویژه انقلابی که برای خداست و برای دین اوست و برای نجات مستضعفان است و برای قطع امید جهانخواران و مستکبران. ما در هر جمعه و در هر جماعت و در هر محفل اسلامی و در هر گردهمایی برای یاری الله در انتظار قربانی هستیم و در انتظار شهادت.
قربانی برای یک انقلاب بزرگ نشانه پیروزی و نزدیک شدن به هدف است. بی جهت نیست که درباره سید شهیدان جهان منقول است که هرچه یاران بزرگوارش از دست می رفتند و هرچه به ظهر عاشورا نزدیک تر می شد، رنگ مبارکش افروخته و ابتهاجش زیادتر می شد. هر شهیدی که می داد یک قدم به پیروزی نزدیک تر می شد. مقصد، عقیده است و جهاد در راه آن و پیروزی انقلاب، نه زندگی و نه دنیا و رنگ و بوی ننگین آن، این شهادت هاست که به ملت ما وعده پیروزی نهایی را می دهد. مگر اسلام از شهادت هفتاد و دو تن برگزیدگان خدا در حکومت جبار بنی امیه خسارت دید و انقلاب عظیم ایران از شهادت هفتاد و چند تن در یک لحظه و هزاران جوان بزرگوار عاشق خدا و شهادت خسارت دید که ما خوف خسارت در شهادت عالمی بزرگوار و بزرگی متعهد و فداکار را داشته باشیم. مگر فقهای ارجمند و ائمه جمعه و جماعت والامقام که در صف مقدم انقلاب بودند و هستند، نباید در صف مقدم شهدا و جانبازان در راه دوست باشند؟ در زمانی که کفر بنی امیه اسلام را تهدید می کرد، چه کسی اولی به شهادت بود از فرزند معصوم پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و فرزندان و اصحاب او؟ و در عصری که استکبار جهانی و فرزندان خلف آن در داخل و خارج، اسلام عزیز را تهدید می کنند، چه کسی اولی به شهادت است از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداکار اسلام، شهید صدوقی عزیز رضوان الله علیه؟ شهید بزرگی که در تمام صحنه های انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران و مستمندان بود و وقت عزیزش در راه پیروزی اسلام و رفع مشکلات انقلاب صرف می شد و برای خدمت به خلق و انقلاب سراز پا نمی شناخت.

هرجا زلزله می شد، شهید صدوقی برای ترمیم خرابی ها آن قدر که توان داشت حاضر بود. هرجا سیل می آمد او بود که در صف مقدم برای دستگیری خلق خدا حاضر بود. در جبهه ها او و دوستان او و امثال او بودند که هرچند یک دفعه سرکشی می کردند و موجب آرامش قلب خلق الله بودند. این مدعیان خدمت به خلق و قیام برای خلق که در بیغوله ها خزیده اند و در حال انقلاب، در چپاول اسلحه و مهمات بیت المال خلق فعالیت شبانه روزی نمودند، اینک که خداوند تعالی چهره کریه شان را آشکار و دستشان را از مال و جان خلق الله کوتاه کرد، چنین خدمتگزارانی را از این خلق می گیرند و چون دزدان از سوراخ در می آیند و غافلگیرانه این گونه مردان فداکار برای ملت و توده محروم را از محرومین می ستانند و آن را به حساب قدرت خویش می آورند و فتحی بزرگ برای خود و اربابان خود می دانند و تمام رسوایی، باز خود را برای حکومت این ملت اسلامی مهیا می کنند، غافل از آنکه هر شهادتی ملت را به هدف بزرگ نزدیک تر می کند و آنان را در پیشگاه حق و خلق رسواتر و بی آبروتر.
ما در عین حال که از شهادت و فقدان این بزرگان خدمتگزار به اسلام و محرومان در سوگیم، از نزدیک شدن به هدف اعلا که قطرات خون این شهیدان آن را نوید می دهد، دلگرم و خرسندیم. آنچه پیش ما مطرح است هدف بزرگ و شخصیت های این بزرگمردان شهید است که به حمدالله هدف نزدیک و شخصیت های اینان بارزتر و بزرگ تر می شود.
اینجانب دوستی عزیز را که بیش از سی سال با او آشنا بودم و روحیات عظیمش را از نزدیک درک کردم، از دست دادم و اسلام خدمتگزاری متعهد و ایران فقهی فداکار و استان یزد سرپرستی دانشمند را از دست داد و در ازای آن به هدف نهائی که آمال این شهیدان است، نزدیک شد.
من به پیشگاه مقدس بقیه الله الاعظم روحی فداه و ملت عزیز و اسلام عزیزتر تبریک و تسلیت عرض می کنم و از خداوند تعالی برای آن شهید عظیم، رحمت و مغفرت و برای ملت بزرگ و برای خاندان محترم آن بزرگوار، خصوصا فرزند برومند و عزیزش صبر جزیل و اجر جمیل خواهانم.
از خداوند متعال پیروزی اسلام و سرنگونی کفر را خواستارم.
روح الله موسوی خمینی
دهم رمضان المبارک1042 (65)
منبع:ماهنامه شاهد یاران، شماره 34