جداسازی اسپرم‌ها به وسیله فعال‌سازی مغناطیسی، یکی از روش‌هایی است که برای جدا کردن اسپرم‌های در حال آپوپتوز (مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی) استفاده می‌شود. در این روش اسپرم‌هایی که در غشاء سیتوپلاسمی آنان باقی‌مانده فسفاتیدیل سرین وجود دارد، از جمعیت اسپرمی خارج می‌شوند تا برای لقاح آزمایشگاهی مورد استفاده قرار نگیرند.
به منظور بررسی اثر این جداسازی بر کیفیت لقاح آزمایشگاهی در روش تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم تخمک (ICSI)، دکتر نصر اصفهانی، نیلوفر زیارتی، دکتر تولایی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه آزاد اصفهان، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن 62 نمونه اسپرم دریافت شده برای لقاح آزمایشگاهی به دو گروه تقسیم شدند، گروهی شامل 29 نمونه که جداسازی مغناطیسی برای آنان انجام گرفت و گروهی شامل 33 نمونه که بدون این جداسازی مورد استفاده قرار گرفتند. میزان لقاح، کیفیت جنین، نسبت لانه گزینی و بارداری در دو گروه با هم مقایسه شد.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Human Fertility به چاپ رسیده است، نشان داد: با وجودی که در مقدار لقاح در دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد، درصد جنین‌های با کیفیت، لانه‌گزینی و بارداری در گروهی که جداسازی مغناطیسی در آن انجام شده بود، به میزان معنی‌داری بیشتر بود.
یافته‌های این پژوهش نشان داد: جداسازی مغناطیسی اسپرم کمک می‌کند اسپرم‌های مناسب‌تری برای لقاح انتخاب شوند و در نتیجه نتایج بالینی تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم تخمک (ICSI) را بهبود می‌بخشد.
