مجموعه تلویزیونی "پایتخت 5" علیرغم همه انتقادهایی که به طور طبیعی می توان به آن داشت - و اتفاقا چون کار بزرگ و اثرگذار و جذاب و مهمی است این انتقادها مطرح می شوند- یکی از رویدادهای فرهنگی و اجتماعی نوروز 97 است.
این مجموعه تلویزیونی در ادامه موفقیت فصلهای قبل، در این فصل خاص دارای تمایزات و ویژگی هایی بوده که موجب توجه بیشتر مخاطبان عام - از طیف های متنوع، بل کاملا متناقض- به آن شده است.
موسسه "اوج" در طراحی هوشمندانه و بسیار درست خود از این فرصت ارزشمند رسانه ای بهره گرفته و در مجالی بی نظیر (از جهت گستردگی توجه مخاطب) پیام خود در باره مساله سوریه و تهدید داعش را مطرح ساخته است، چنان که تاکنون هرگز این پیام به این زیبایی و این اندازه اثرگذار مطرح نشده بود.
یک برنامه خانوادگی بسیار جذاب و درست، بی آنکه صحنه های خشونت آمیز داشته باشد توانسته تلخی و سیاهی حضور داعش در منطقه را به تصویر بکشد و با تحلیلی جامع و همه جانبه ضرورت نمایش صحنه های رنگارنگ ترکیه در کنار صحنه های خشک و بی رنگ سوریه آشکار می شود. و بدین ترتیب تجربه ای دلنشین و خاطره انگیز مانند "پایتخت 5" رقم می خورد که شاید بتوان گفت -هر چند داده های علمی دقیقی برای این تصور ندارم- که نسبت به سالهای قبل مخاطب بیشتری دارد و توانسته بینندگان زیادی را در ساعت ده هر شب از شبکه های ماهواره ای به دیدن شبکه یک سیما بکشاند.
البته فرصت و امکانات موسسه "اوج" را امثال من نداریم، اما باید به موسسه "اوج" تبریک گفت که بر خلاف بسیاری موسسات دیگر که صاحب بودجه ها و امکانات فراوان هستند توانسته از امکانات خود به درستی استفاده کند.
و نیز باید به جناب سیروس مقدم و سرکار خانم الهام غفوری و تیم همدل و همراهشان تبریک گفت که هنر درخشان خود را در مردمی ترین شکل و فراگیرترین سطح قابل تصور عرضه کرده اند و به توفیقی دست یافته اند که کمتر گروه هنری تا امروز از آن برخوردار شده است.
و باید به محسن تنابنده عزیز تبریک گفت که شخصیت نقی را چنان آشنا و نزدیک و باورپذیر و ماندگار ساخته و پرداخته است که گویی همه می شناسیم و سالها با او زندگی کرده ایم.
این عکس من و جناب تنابنده مربوط به دیدار و گفتگویی در سالهاپیش است
منبع؛ کانال نوشته های محمدرضا زائری
