کلیدهای موفقیت زندگی در دستان علی(ع) و فاطمه(س)

سیره و سنت دخت گرامی پیامبر- حضرت زهرا(س)- تصویری از خانواده شایسته و آرمانی اسلام را پیش روی صاحبان خود و اندیشه قرار می دهد. در این مجال، به گوشه هایی از این زندگی سراسر الهی اشاره و برخی عوامل تحکیم خانواده را در جلوه های رفتاری و گفتاری حضرت زهرا(س)بررسی می کنیم.

مدارا با شرایط اقتصادی
 

آنچه در این زمینه از زندگی نورانی حضرت زهرا(س) به ما رسیده، نشان می دهد که آن بانوی بی همتا، در شرایط خاص زندگی مشترک نیز با همسر خود همراهی می کرده است. چنان که در شرح زندگی اش آمده است:«روزی امام علی(ع) به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان! آیا غذا داری تا رفع گرسنگی کنم؟ آن بانوی بزرگوار پاسخ داد: خیر! سوگند به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید، دو روز است که در خانه غذای کافی نداریم. امام علی(ع) با تأسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من خبر ندادی تا غذا تهیه کنم؟ فاطمه(س) فرمود: ای اباالحسن! من از پروردگار خود حیا می کنم که چیزی از تو درخواست کنم که فراهم کردن آن در توانت نیست».

شناخت دقیق روحیات همسر
 

یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در تحکیم بنیان خانواده، برخورد شایسته با همسر است. فراست و کاردانی در اداره منزل و رفتار با همسر، می تواند راز موفقیت در همسرداری باشد. حضرت فاطمه زهرا(س) به ظرافتهای روحی حضرت علی(ع) آگاه بود و به آنها توجه می کرد و در شرایطی که کسی همسر بزرگوارش را درک نمی کرد و به حقیقت رفتار و کردار او پی نمی برد، یار و همدم ایشان بود.
برای نمونه شبی یکی از یاران امام علی(ع)، در تاریکی نخلستان، شاهد حالات عرفانی و راز و نیاز شگفت انگیز آن حضرت با معبود خویش بود. ناگهان دید که حضرت مانند چوب خشکی به زمین افتاد. پس گمان کرد ایشان از دنیا رفته است هراسان آنچه را دیده بود، به حضرت زهرا(س) خبر داد. آن بانوی گرامی با شناختی که از روحیات ایشان داشت فرمود: این حالتی است که به دلیل ترس از پروردگار برای وی پدید آمده است.

محترمانه صدا کردن
 

یکی از اسرار کامیابی در زندگی مشترک، دقیق بودن در مسائل جزئی و ظریف است، از جمله صدا کردن همسر که جزو امور روزانه زندگی خانوادگی است و در صورتی که احترام آمیز باشد، پژواکی از محبت و صمیمت ایجاد خواهد کرد. حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) در رعایت این نکته نیز الگو بوده اند. نقل است حضرت زهرا(س) نام همسر خود را با احترام بر زبان می آورد. گاهی وی را با کنیه «اباالحسن» می خواند و گاهی با لقب«امیرالمؤمنین»
منبع: نشریه دنیای زنان، شماره 70