نامگذاری سال 97 به نام حمایت از کالای ایرانی چند نکته با خود دارد. اول آنکه اقتصاد در سه سطح فرد، خانواده و جامعه حائز اهمیت است. اقتصاد مثل خون بدن انسان می ماند و در قرآن مجید نیز مال و ثروت در جایی زینت و در جایی آزمایش و امداد توصیف شده بنابراین باید همانطور که به اخلاق و اعتقاد اهمیت می دهیم به اقتصاد نیز اهمیت دهیم چون فقر و بیکاری بلا برای جامعه محسوب می شود.
ثانیا دشمن یعنی همه آن کسانی که با جمهوری اسلامی از نظر فکری، فرهنگی و محتوایی مخالفند، راهکار جنگ نظامی، تبلیغاتی و سیاسی را در مواجهه با ما تجربه کردند اما خودشان آسیب دیدند و حالا وارد جنگ اقتصادی با ایران شدند. دشمنان می خواهند بازار ما را قبضه و صادرات ایران را محدود کنند. در واقع با این روش فشار می آورند تا جنگ اقتصادی راه بیاندازند. در چنین اوضاعی ما باید همچون گذشته مقاومت کنیم و به استفاده از تولید داخلی اهتمام بورزیم.
ثالثا در تحقق «حمایت از کالای ایرانی» نباید همچون اقتصاد مقاومتی شعاری و تبلیغاتی عمل کنیم بلکه هرکسی از لباس، خوراک و محل کار خود باید شروع کند و برای تحقق این هدف گام های جدی بردارد. یعنی همه ما ایرانی ها به سمتی برویم که خرید کالاهای تولید داخل را بر خود فرض بدانیم و این طور نباشد که سنگ قبر و سنگ پا هم از خارج وارد شود. پیشنهاد می دهم نمایشگاه های کالاهای ایرانی دایر شود تا ظرفیت های واقعی تولید داخلی را در ابعاد داخلی مردم ببینند.
وقتی کشوری موشک دوربرد بالای 2 هزار کیلومتر تولید می کند دلیلی ندارد که در ساخت هواپیما و لکوموتیو بلنگد. علت این مسئله به آنجا بر می گردد که کسی به آن فکر نمی کند یا بها نمی دهد یا توقعش بالا است. در مجموع باید روی اخلاق و رفتار خود کار و وجدان مان را قاضی کنیم. همین الان متأسفانه جمله متداولی در جامعه ما بیان می شود که کیفیت و کمیت کار یک افغانی بهتر از یک ایرانی است. در حالیکه اگر همه ما سختکوش و محکم در پی ارتقای کیفیت محصول کاری خود باشیم هیچ گاه چنین حرفی نمی زنیم. پس در قبال شعار سال 97 تبلیغاتی و شعاری رفتار نکنیم، هر کسی از لباس، سفره و محل کارش شروع کند تا به جایی برسیم که واردات کالاهای خارجی توجیه نداشته باشد و فقط مواردی وارد کشور شود که واقعا در داخل مشابهش تولید نمی شود.
*عضو جامعه روحانیت مبارز
27214
