معبد «هندوها» نم کشید/ میراثی که به جای مرمت،‌ تعطیل شده است!

به گزارش خبرنگار مهر، معبد هندوها اگرچه یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر بندرعباس در استان هرمزگان است اما تابلوی کوچک آن نظر گردشگران را به خود جلب نمی‌کند مگر اینکه از قبل درباره وجود چنین بنایی آگاهی داشته باشند.

این معبد دارای محوطه‌ای است که در آن به روی مردم در ساعت‌هایی از روز باز است تا در آن بنشینند و یا از سرویس‌های بهداشتی آن استفاده کنند.

اما بنای اصلی سفیدرنگ معبد و بنای شیشه‌ای و موزه‌ای آن روی هر بازدیدکننده‌ای بسته است. علت آن هم عدم مرمت این بنای تاریخی و ثبت ملی شده است. چون تمام دیواره‌های آن نم کشیده اما اعتباری برای مرمتش اختصاص نداده‌اند و به همین علت درش را بسته‌اند.

در بخش موزه‌ای این بنا آثاری از تزئینات و گردنبندهای هندی ساخته شده با عاج فیل و یا مزین به سنگ‌های نیمه قیمتی در ویترین‌های شیشه‌ای نامناسبی نگهداری می شود. همچنین نقاشی‌های دیواری این معبد که آثار زیادی از آن‌ها باقی نمانده، نیز تحت تاثیر رطوبت ساختمان قرار دارد.

این درحالی است که بنای معبد هندوها جزو بناهای شاخصی است که نمونه آن در ایران کم نظیر است با این وجود بی اعتنایی به این بنا موجب شده تا هر گردشگر با در بسته رو به رو شود.

منحصر به فرد بودن بنای معبد هندوها به گنبد زیبای آن است که در ایران بی‌نظیر است این گنبد که با سبک کاملا هندی ساخته شده به صورت پیازی است که همراه با نقوش گل نیلوفر از نشانه‌های معابد شیوا «ویشنو» پرستان است.

در چهار طرف گنبد 72 برجک مخصوص هندویی وجود دارد در وسط گنبد میله بزرگی قرار گرفته که در واقع محور زمین و آسمان را نشان می دهد.

ساختمان مشرف به حیاط معبد هندوها

این بنا نمونه‌ای از سبک معماری هندی و ایرانی اسلامی است این بنا به گفته سدید السلطنه در سال 1267 هجری شمسی؛ محمد حسن خان سعدالملک که در بنادر حکومت داشت به هندی‌ها اجازه داد که این بنا را بسازند هندی ها نیز به وسیله استادان ماهر این بنا را ایجاد کردند این بنا مربوط به دوره قاجار و عصر مظفرالدین شاه است که به شماره 1999 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

مردم قدیم بندرعباس، هندی های قدیم بندرعباس را به نام «گور» می شناختند معبد نیز در زبان بومی به بت گوران شهرت یافته که هنوز هم کم و بیش به همین نام باقی مانده است. هندوها تا اواخر دوره قاجار و آغاز دوره پهلوی اول بیشتر در بندرعباس ماندگار نشدند و همراه با بازگشت به کشور خود، بت ها و وسایل عبادی خود را به وطنشان برگرداندند.