جنگ ویتنام 40 سال پیش تمام شد اما میراث مرگباری مخصوصا در لائوس برجای گذاشت. ارتش آمریکا حین جنگ بین سال های 1964 تا 1973 بالغ بر 2 میلیون بمب بر سر این کشور خالی کرد که لائوس را به کشوری که بیشترین بمب را دریافت کرده، تبدیل کرده است. بیشتر از 580000 عملیات بمب اندازی در لائوس انجام شد یعنی هر 8 دقیقه یک بمب، 24 ساعت روز، برای 9 سال. همه این بمب ها کاری که باید می کردند را انجام ندادند. تخمین زده می شود 30 درصد مهمات عمل نکرده اند و در زمین سال ها بعد از جنگ سالم مانده اند آن ها در زمان و مکان پیش بینی نشده مثلا وقتی کودکان در حال بازی اند، منفجر می شوند. یکی از دلایل عمده تلفات، روستاییانی هستند که تلاش می کنند، بمب های بزرگ را باز کنند تا فلزات و مواد منفجره آن را بفروشند. بدنه یک بمب با کیفیت که بالای 2000 پوند وزن دارد می تواند بالای 100 دلار قیمت داشته باشد. وزن کردن بمب های خالی که منجر به انفجار مرگبار در همه شکل در کل کشور وجود دارد. این مقاله درباره دهکده های لائوس، بمب های منفجر نشده در لائوس، جنگ ویتنام و اثر جنگ ویتنام در لائوساست.
مشاهداتی از اثر جنگ ویتنام در لائوس
زمانی که عکاس مارک واتسون با یک دوچرخه در طول کشور سفر کرد، دید از این وسایل مرگبار به روش فوق العاده ای استفاده مجدد شده اند، سوپرایز شد. واتسون گفت بقایای چنین بمب افکنی ها در خانه ها و روستاهای مردم از فوندانسیون خانه تا جعبه و سطل و فنجان و زنگوله به کار گرفته شده است. جمع کردن اوراق بمب ها، شغل مرگباری است اما مردم به خاطر فقر مجبور هستند. دیوید هایتر از گروه مشاوران مین یابی، یک نهاد که کشف و خنثی سازی مین و بمب کار می کند، می گوید بسیاری از زمین های کشاورزی برای مردم به خاطر مهمات منفجر نشده، غیرقابل دسترس است و این مشکل اصلی است. این باعث طولانی شدن فقر می شود زیرا مردم نمی توانند کاری که می توانند را انجام دهند. اگر بدانند مهمات منفجر نشده وجود دارد، به اندازه کافی عمیق شخم نمی زنند تا یک محصول با کیفیت به دست آورند. اما فرآیند آهسته است و بودجه محدود. به هر حال مردم همچنان با تخریب تصادفی مهمات، کشته و مجروح می شوند. از سال 2012 حداقل 29000 نفر به خاطر چنین تصادفاتی کشته شده اند. این مقاله درباره دهکده های لائوس است.
