پیشگیری و درمان عفونت پروستات در آقایان

عفونت پروستات (پروستاتیت) چیست؟ + درمان عفونت پروستات در مردان

برای درمان عفونت پروستات با این بخش از دلگرم همراه باشید.

التهاب غده پروستات

بطور معمول بعنوان عفونت پروستات مورد اشاره قرار می گیرد. انواع بسیاری از عفونت های پروستات به چشم می خورند که علائم و نشانه هریک از آنها می تواند متفاوت باشد. در این مقاله در رابطه با علائم این نوع عفونت بحث خواهیم کرد.پروستات، عضوی گردویی شکل (و تقریبا به اندازه‌ی یک گردو) از دستگاه تناسلی مردانه است که در ابتدای مجرای ادراری در لگن خاصره قرار گرفته است. این غده‌ی سفت در بدن از قسمت غددی و قسمت عضلانی-همبندی تشکیل شده است که مجرای ادرار را احاطه کرده است.

غده‌ی پروستات در دوران کودکی نسبتاً کوچک باقی می‌ماند و در سن بلوغ و تحت تاثیر تستوسترون شروع به رشد می‌کند. این غده در حدود سن 20 سالگی به یک اندازهٔ تقریبا ثابت می‌رسد و تا سن حدود 40 الی 50 سالگی به همان اندازه باقی می‌ماند. وزن پروستات در فرد بالغ سالم حدود 20–25 گرم و اندازه آن 4×2×3 سانتی‌مترمکعب است.

آناتومی سیستم تناسلی مردان - عکس پروستات - کیسه منی

به التهاب و ورم غده پروستات، پروستاتیت یا عفونت پروستات گفته می‌شود که نتیجه‌ی آن ایجاد درد و مشکل در تخلیه ادرار است. این بیماری به دلایل متعددی از جمله عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود. بسته به علت بروز این بیماری، علائم آن می‌تواند به مرور یا یکدفعه بروز کند. همچنین این بیماری می‌تواند به سرعت، به خودی خود و یا با درمان برطرف گردد.

علائم پروستاتیت

علائم پروستاتیت بسته به علت آن ممکن است شامل یک یا تعدادی از موارد زیر باشد:
• درد یا حس سوزش هنگام دفع ادرار (سوزش ادرار)
• مشکل در ادرار کردن، مانند قطره قطره ادرار کردن یا تاخیر در شروع ادرار
• تکرر ادرار، به خصوص در شب (شب ادراری)
• نیاز فوری به ادرار کردن
• درد در شکم، کشاله ران و یا کمر
• درد در ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد (کف لگن)
• درد و ناراحتی در آلت تناسلی و یا بیضه ها
• ارگاسم یا انزال دردناک
• علائم آنفولانزا مانند (که در پروستاتیت ناشی از عفونت باکتریایی)

اگر شما تجربه درد لگن، ادرار کردن سخت یا دردناک، یا ارگاسم و انزال دردناک دارید، حتما به دکتر خود مراجعه کنید. بعضی از انواع پروستاتیت اگر درمان نشوند، می تواند منجر بدتر شدن عفونت یا دیگر مشکلات سلامتی شود.

نشانه های پروستاتیت چیست؟

نشانه ها و علائم در همه انواع پروستاتیت مشابه است ؛ به جز در پروستاتیت حاد و پروستاتیت بدون علامت. در بیماری حاد علائم به صورت شدید و ناگهانی ایجاد می شود و با تب و لرز همراه است. علائم انواع مزمن پروستاتیت ممکن است خفیف باشد و بتدریج در طی هفته ها یا ماهها ایجاد گردد..

علائم پروستاتیت شامل یک و یا چند علامت زیر است:

– احساس فوریت برای دفع ادرار، حتی اگر مقدار ادرار کم باشد.
– احساس سوزس هنگام ادرار کردن
– سختی در شروع ادرار و قطع مکرر جریان ادرار ( یعنی ادرار به جای اینکه یکنواخت جریان یابد به صورت موجی جریان می یابد و متناوبا به صورت کم فشار و سپس با فشار معمولی جریان می یابد.
– احساس دفع ناقص ادرار و خالی نشدن کامل مثانه
– احساس درد و یا ناراحتی در کمر، ناحیه بین بیضه ها و مقعد، پایین شکم، قسمت بالای رانها و ناحیه لگن. درد ممکن است در طی حرکات روده بدتر گردد.
– احساس درد و ناراحتی مبهم در طول و یا بعد از انزال
– درد در نوک آلت

پروستاتیت چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک بعد از اطلاع از علائم بیمار بوسیله یافته هایی که در معاینه بالینی بدست می آورد بیماری را تشخیص می دهد.ممکن است آزمایشات خون و ادرار هم برای تعیین نوع پروستاتیت لازم باشد.

انواع پروستاتیت (عفونت پروستات)

این بیماری بر اساس نشانه‌ها و آزمایشات انجام شده توسط پزشک، به چهار نوع تقسیم بندی می‌شود: نوع حاد، التهابی بدون علامت، پروستاتیت مزمن باکتریایی، پروستاتیت مزمن بدون دلایل باکتریایی

نوع حاد: این نوع از این بیماری دارای علائمی شبیه به آنفولانزا می‌باشد که همزمان با شروع عفونت، علائمی همچون تب و لرز و حالت تهوع و استفراغ به همراه دارد که معمولا با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. این بیماری اغلب توسط انواع باکتری‌ها به وجود می‌آید و عفونت ممکن است از زمانی شروع شود که باکتری توسط ادرار به داخل غده پروستات نفوذ کند. پروستاتیت حاد ممکن است به پروستاتیت مزمن یا آبسه پروستات تبدیل شود که در این شرایط جهت تخلیه‌ی آبسه پروستات نیاز به جراحی می‌باشد.

پروستاتیت التهابی بدون علامت

همانگونه که از عنوان این بیماری پیداست، این نوع از التهاب و ورم غده پروستات بدون علائم بیان شده در بالا می‌باشد و تشخیص آن معمولا در بررسی نتایج آزمایش‌های دیگر صورت می‌گیرد. معمولا این نوع از این بیماری نیاز به درمان خاصی ندارد.

التهاب مزمن باکتریایی

نوع شایع پروستاتیت مزمن باکتریال، میکروب اشرشیاکلی می‌باشد. بر اثر این بیماری سلول‌های سفید خون (گلبول‌های سفید) در ادرار و خون افزایش می‌یابند و در طول این مدت علائم باکتری در ادرار افزایش می‌یابند. این نوع بیماری، ناشی از عفونت طولانی مدت پروستات می‌باشد. از هر ده مرد یک الی دو نفر (بیشتر دز رده‌ی سنی 30 الی 50 سال) در طول زندگی خود مبتلا به این نوع از عفونت پروستات می‌شوند. پروستاتیت مزمن باکتریایی به کمک داروهایی مثل ایبوپروفن و ایندومتاسین قابل درمان است.

التهاب مزمن بدون دلایل باکتریایی

این بیماری اغلب مربوط به پروستاتیت مزمن باکتریایی یا سندرم لگن دردناک مزمن می باشد. این بیماری حداقل 3 ماه طول می کشد و اغلب افراد مبتلا به این بیماری، درگیر این نوع می‌شوند. در برخی آقایان تمامی علائم در طول زمان یک شکل است. علائم این نوع بصورت دوره‌ای گاهی شدید و گاهی خفیف می‌شوند که ممکن است در طول زمان و بدون درمان بهبود یابد.

درمان پروستاتیت

درمان پروستاتیت بسته به علت ایجاد آن متفاوت بوده و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آنتی بیوتیک ها: درمان از طریق آنتی بیوتیک ها معمولترین درمان پروستاتیت است. در این روش پزشک متخصص بسته به نوع باکتری عفونت زا، داروی آنتی بیوتیک مناسب را انتخاب می نماید. معمولاً دوره مصرف این دارو ها بین 4 تا 6 هفته می باشد.
• داروهای بلوک کننده آلفا: این داروها عضلات گردنه مثانه، جایی که پروستات به مثانه می پیوندد را شل می کنند. این درمان معمولاً در مورد پروستات هایی که علائم سوزش ادرار در آن ها وجود دارد تجویز می شود.
• مسکن ها: مسکن ها باعث کاهش درد و احساس راحتی بیمار می شوند. البته برای انتخاب مسکن مناسب حتماً می بایست با پزشک مشاوره گردد.
• ماساژ پروستات: این عمل توسط پزشک و با استفاده از چرب کننده ها و دست انجام می گیرد.
• سایر درمان ها: در حال حاضر در زمینه روش های درمانی جدید، مطالعاتی در حال انجام است. این درمان ها شامل گرما درمانی بوسیله دستگاه ماکرو ویو و داروهای عصاره گیاهی می باشند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

درمان های خانگی و تغییر در شیوه زندگی که می تواند به بهبود پروستاتیت کمک کند عبارتند از:

1. قرار گرفتن در آب گرم (مثل وان حمام)
2. محدود کردن و یا مصرف نکردن الکل، کافئین و خوراکی های پر ادویه و تند و اسیدی.
3. نشستن بر روی بالش و کوسن های بادی برای کاهش فشار بر روی پروستات.
4. اجتناب از دوچرخه سواری و یا استفاده از لباس های مخصوص دوچرخه سواری که دارای پد محافظ هستند و یا تنظیم کردن زین دوچرخه.

گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی