روز پنجشنبه، ١٩ اسفند معلمان در شهرها و استان‌های مختلف با بنرها و شعارهایی دست به تجمع زدند و تلاش کردند تا برای چندمین بار صدای خواسته‌های خود را به گوش سیاستگذاران و مدیران اجرایی آموزش و پرورش و مسوولان دیگر برسانند.
به گزارش ، روزنامه اعتماد نوشت:علی‌اصغر فانی، در طول دوران وزارتش بر آموزش و پرورش دو سه باری تجمع معلمان را در اعتراض به وضعیت معیشتی و صنفی‌شان تجربه کرد. حالا با رسیدن صندلی وزارت به فخرالدین دانش‌آشتیانی، نوبت به وزیر دوم آموزش و پرورش دولت روحانی رسیده است تا صدای فرهنگیان را در قالب تجمع در سراسر کشور بشنود.
روز پنجشنبه، ١٩ اسفند معلمان در شهرها و استان‌های مختلف با بنرها و شعارهایی دست به تجمع زدند و تلاش کردند تا برای چندمین بار صدای خواسته‌های خود را به گوش سیاستگذاران و مدیران اجرایی آموزش و پرورش و مسوولان دیگر برسانند. تجمع معلمان یک روز پس از صحبت‌های دانش‌آشتیانی صورت گرفت، یک روز پس از آنکه گفت: «احکام برنامه ششم توسعه، آموزش و پرورش را موظف به تهیه نظام حقوق کرده است، کارگروهی در حال تدوین نظام حقوقی جدید در شأن معلمان است تا دغدغه فرهنگیان در این زمینه برطرف شود.»
رفع دغدغه فرهنگیان موضوعی است که حالا سال‌ها است که در دولت‌های مختلف و از طرف وزرای مختلف آموزش و پرورش مطرح می‌شود اما ادامه نارضایتی آنها از شرایط کاری و معیشتی نشان می‌دهد که هنوز راه درازی برای به کرسی نشستن این وعده باقی مانده است. موضوع این نارضایتی‌های دنباله‌دار در تمامی این سال‌ها کم‌وبیش یکسان بوده اما حالا تاکید معلمان بر حل مشکلات آموزشی و وضعیت مدارس بیشتر از قبل مورد تاکید قرار می‌گیرد.
یکی از فعالان صنفی شهر تهران درخصوص تجمع روز پنجشنبه به «اعتماد» می‌گوید: «این تجمع اتفاقی نبود که از سوی کانون‌های صنفی یا تشکل خاصی برنامه‌ریزی شده باشد. ابزارهای موجود و فضای مجازی فرصتی مهیا کرده‌اند تا معلمان سراسر کشور از طریق گروه‌های مختلف با هم در تماس باشند و چنین تجمعاتی را برنامه‌ریزی کنند.» محمدرضا نیک‌نژاد البته چندان موافق چنین تجمعات خودجوشی نیست: «این اتفاقات کار کانون‌ها و نهادهای صنفی را تضعیف می‌کند، وقتی ما با مسوولان دیدار می‌کنیم، اعتبارمان به این است که بدنه فرهنگیان را در پشت خود داشته باشیم، اگر این بدنه جدا از تشکیلات صنفی به فعالیت بپردازد ممکن است برخی خواسته‌های کوتاه‌مدت را برآورده کند اما باعث آسیب به اهداف بلندمدت می‌شود که از طرف صنف‌ها قابل پیگیری هستند. اما با وجود نقدی که به این جریان دارم باید بگویم که از خواسته‌های مطرح شده کاملا حمایت می‌کنم، چون همه خواسته‌ها مشروع هستند.» مشکل حقوق و معیشت معلمان یکی از اصلی‌ترین و پرتکرارترین خواسته‌های کسانی بود که در شهرهای مختلف تجمع کردند اما در کنار آن اعتراض به پولی شدن آموزش و پرورش، تراکم بالای دانش‌آموزان در کلاس‌های درس، وضعیت آموزشی و برخوردهای امنیتی با فعالان صنفی هم قرار داشت.
خواسته‌هایی که در دوران وزارت فانی بیان می‌شد و هنوز هم ادامه دارد. نیک‌نژاد در خصوص ارتباط فعالان صنفی با وزرای مختلف آموزش و پرورش می‌گوید: «با روی کار آمدن دولت آقای روحانی آن بی‌اعتمادی که میان دولت و کانون‌های صنفی شکل گرفته بود کمرنگ شد. دیدارهای ما از زمان وزارت آقای فانی شروع شد و جلسات مرتب با حضور ایشان یا معاونان‌شان برگزار می‌شد اما اگر قرار باشد جلسه نتیجه داشته باشد باید بازتاب آن را در عملکرد وزیر و آموزش و پرورش دید. وقتی مدام جلسه برگزار شود اما تغییری در بودجه و حقوق و وضعیت آموزشی صورت نگیرد فقط تعداد منتقدان بیشتر می‌شود. در زمان فانی و هنگام تدوین لایحه برنامه ششم توسعه طی جلساتی بندهایی از سوی معلمان پیشنهاد شد که قرار بود در لایحه لحاظ شود اما وقتی لایحه به مجلس رفت هیچ خبری از آن بندها نبود. تماس ما با آقای دانش آشتیانی هم برقرار است، رابطه‌مان هرگز با وزارتخانه قطع نشده اما این ارتباط باید پیامدهای ملموس داشته باشد.» نیک‌نژاد می‌گوید وضعیت کمبود بودجه سبب شده تا دست مدارس در دریافت مبالغ مختلف از خانواده‌ها باز باشد: «ما نگرانیم که این نبود ضابطه سبب شود تا فساد مالی در مدارس گسترش پیدا کند. حرف بودجه بارها تکرار شده، معلمان هم انتظار معجزه ندارند اما باید رضایت نسبی را برای‌شان فراهم کرد.»
هنوز جای امیدواری هست
شیراز هم یکی از شهرهایی بود که معلمانش برای اعتراض به وضعیت معیشتی و آموزشی به خیابان آمدند، برخی از کاربران توییتر نوشتند که عده‌ای از حاضران در تجمع با پهن کردن سفره خالی، به صورت نمادین به زیرخط فقر بودن حقوق‌شان اعتراض کردند. بیان این خواسته‌ها از نظر یکی از فعالان صنفی این شهر «تکرار مکررات» بود. محمدتقی سبزواری به «اعتماد» می‌گوید: «نمی‌توان گفت که از زمان روی کار آمدن دولت آقای روحانی کاری در جهت بهبود وضعیت فرهنگیان صورت نگرفته. مثلا در سال ٩٤ امتیاز فوق‌العاده شغل معلمان از ٨٠٠ به ١٣٠٠امتیاز رسید، طرح رتبه‌بندی معلمان آغاز شد و انتظار می‌رود که در سال ٩ مرحله بعدی آن آغاز شود، تغییرات محسوس بوده اما هنوز راضی‌کننده نیست. از سوی دیگر هنوز چند ماهی بیشتر از روی کار آمدن آقای دانش‌آشتیانی نگذشته و برای قضاوت کردن در مورد عملکرد ایشان هنوز زود است.
کارگروه‌هایی که ایشان برای رسیدگی به مشکلات در وزارتخانه تشکیل داده‌اند جای امیدواری دارد، حالا باید دید نتیجه آنها چه می‌شود.» سبزواری معتقد است جامعه حساسیت خود را نسبت به اعتراض معیشتی فرهنگیان از دست داده است و می‌گوید پهن‌کردن سفره خالی در خیابان توسط معلمان شیرازی اصلا قابل دفاع نیست: «یکی از مسائل مهم این است که به سمت کیفی شدن آموزش و پرورش پیش برویم. باید این اراده را در دولت ایجاد کنیم که آموزش و پرورش را تبدیل به یکی از اولویت‌های پنج‌گانه خود کند، فقر، تبعیض آموزشی در مدارس، حجیم بودن محتوا و منابع درسی و بسیاری از مشکلات دیگر باید مورد توجه قرار گیرند.» در این بین برخی از کنشگران و فعالان صنفی این نگرانی را دارند که تکرار تجمعات معلمان که چندسالی است صورت می‌گیرد، سبب شود تا جامعه نسبت به این خواسته‌ها بی‌تفاوت شود. اما انتشار گسترده عکس‌ها و اخبار مربوط به این اعتراضات در توییتر نشان داد که همچنان حرف‌های معلمان و دغدغه‌های‌شان مورد توجه قرار می‌گیرد. شاید برای همین بود که روز گذشته عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در مصاحبه‌ای عنوان کرد که مجلس تلاشش را برای بهبود وضعیت فرهنگیان و البته وضعیت آموزش کشور می‌کند.
اسدالله‌عباسی به خبرگزاری فارس گفت: «براساس لایحه دولت مصوباتی را درخصوص بودجه داشتیم و دولت بر اساس موارد هزینه‌ای خود و بر اساس بودجه عملکردی، بودجه‌ای را تنظیم کرد و ما نیز تلاش کردیم آنها را در کمسیون آموزش تصویب کنیم. علاوه بر آن تلاش کردیم در خصوص نوسازی، تجهیز مدارس و سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مدارس، مواردی را اضافه کنیم؛ اینکه آموزش و پرورش کسری بودجه می‌آورد، به این دلیل است که آنها در تنظیم لایحه بودجه به همه ابعاد نیازها توجه نمی‌کنند و در طول سال دچار کسری بودجه می‌شوند.» به گفته او آموزش و پرورش قول پرداخت حق‌التدریس، اضافه کار و پاداش پایان خدمت سال ٩٤فرهنگیان را همراه با حقوق اسفند ماه امسال داده است.
