با تمام حساسیت‌هایی که درمورد جلوگیری از اسیدپاشی در کشور به‌وجود آمده، اما این اقدام شوم هنوز قصه دردناکی است که متأسفانه هر از گاهی سرخط خبرها قرار می‌گیرد و دل مردم را به درد می‌آورد.
به گزارش ، روزنامه همهشهری در ادامه نوشت: آخرین اسیدپاشی در تبریز صورت گرفت و قربانی این حادثه هولناک مانند بیشتر موارد، یک دختر جوان بود به نام معصومه. حکایت دردناک این روزهای معصومه داستان تلخ دیروز آمنه بهرامی، مهناز کاظمی و ده‌ها زن جوان دیگری است که در گذشته قربانی یک انتقام‌جویی وحشیانه و کورکورانه شدند. این نوع انتقام با هدف نابودی زندگی اجتماعی و آینده قربانی انجام می‌شود. با توجه به ادامه دار شدن داستان اسیدپاشی‌ها در کشور و حادثه دردناک تبریز بسیاری از کارشناسان معتقدند در کنار تشدید قوانین در این زمینه باید اقداماتی از سوی مسئولان صورت گیرد تا دسترسی به اسید در جامعه محدود و تنها در شرایط خاص (مشاغلی که به این مواد نیاز دارند و...) ممکن شود. خبرنگار همشهری در یک گزارش میدانی و رفتن به 4نقطه پایتخت (در شمال، جنوب، شرق و غرب) و حضور در مغازه‌های فروش مواد شیمیایی و باتری‌سازی‌‌ها که بیشتر با این مواد سر و کار دارند، این موضوع را بررسی کرده که دسترسی و تهیه اسید چقدر ساده و ممکن است؟
باتری‌فروش اول خیابان شوش؛ یک بطری پلاستیکی. حدودا نیم لیتری. شفاف است مثل آب. مرد میانسالی بی‌حوصله و عبوس می‌گذاردش روی میز. اطراف بطری را باتری‌های مرده و از کار افتاده اتومبیل‌ها محاصره کرده؛ خمیازه می‌کشد و زخم روی صورتش کش می‌آید: با دهان نیمه باز می‌گوید:«750تومن می‌شه.»
- مگه لیتری چنده؟
-1500تومن.
- اسیده دیگه؟
- آره دیگه تو بطری آب معدنیه، اما اسیده، اسید.
روی بطری نوشته شده: «خطرناک. اسید رقیق شده 10درصد». درِ بطری پلمب است. هیچ نشتی‌ای ندارد. اما اگر آن‌را لمس کنید، خارش موریانه واری به جان آدم می‌افتد.
- چقد خطرناک است؟
- هیچی؟
- هیچی!؟ تمام بدنم به حساسیت افتاده، انگار تا لمسش کردم بلافاصله وارد رگ‌هام شد. بعد خطرناک نیست!؟
- نه. این اسید رقیق شده است. اگه به‌صورت کسی هم پاشیده بشه هیچ اتفاقی نمی‌افته فقط سوزش و خارش داره. اما باید سریع جایی که ریخته رو با آب بشوری. اگه چند ساعت بمونه اونوقت پوست رو می‌سوزونه. این اسید مخصوص باتریه.
- اسید مطلق چی؟ نداری؟
- می‌خوای چی کار؟ اسید پاشی!؟
مرد میانسال باتری‌ساز، با چهره‌ای پر از ظن و گمان خیره نگاه می‌کند و منتظر پاسخ است.
- نه. برای باز کردن فاضلاب خونه نیاز دارم.
طوری نگاه می‌کند که انگار قانع نشده باشد. مردِ باتری‌ساز سراسر شک‌وتردید است. با انگشت به زخم گوشه پیشانی که از گوشه چهره‌اش پایین آمده تا پایین‌تر از گوش سمت چپش اشاره می‌کند. مثل ردِ یک خنجر، مثل زخمی که اراذل و اوباش به چهره دارند و به آن می‌بالند. اما مرد باتری‌ساز به زخمش نمی‌بالد؛ «جنگ بود. بمبارون بود. سال67. 17سالم بود. هواپیماهای صدام لعنتی اومدن رو آسمون تهرون. آژیر وضعیت قرمز خواب از چشمم گرفت. از تو اتاق سراسیمه پریدم تو حیاط تا جلدی برم زیرزمین. خواب‌آلود رفتم تو تشت. یعنی پام خورد به تشت. چند قطره اسید پاشیده شد به پیشونیم. گُر گرفتم. چند ثانیه بیشتر طول نکشید. سریع صورتم رو شستم اما می‌دونستم بی‌فایده‌س. اینم ردش. اون موقع اسید مطلق می‌دادن دست باتری‌ساز اما حالا اسید رقیق شده می‌دهند. حالا جوون، تو هم اگه راس می‌گی، دنبال باز کردن فاضلاب خونه‌تی برو اون ابزار‌فروشی‌ها که اسید و جوهرنمک داره، کارت رو راه می‌اندازه. تو مغازه من اسید مطلق پیدا نمی‌کنی.
به 7مغازه باتری‌فروشی دیگر در خیابان شوش و خیابان‌های فرعی مراجعه شد. باتری‌فروشان در مقابل درخواست اسید مطلق قاطعانه پاسخ «نه» دادند.
ابزارفروشیهای خیابان شوش؛ برخورد ابزارفروشان در مقابل مشتریان اسید محترمانه‌تر است. باتری‌سازها تا نام اسید مطلق را می‌شنوند برزخی می‌شوند و تلخ پاسخ می‌دهند، اما ابزارفروش‌ها نه. می‌روند پشت قفسه‌ها و با 2گالن 4لیتری می‌آیند. می‌گذارند روی میز: «این اسیده، این جوهرنمک. کدومش رو می‌خوای؟»
- هر کدوم قوی‌تره.
- اسید ببر 60درصد.
- خطرناک هم هست؟
- بله که خطرناکه.
- یعنی اگه بریزه رو صورت...
- نابود می‌کنه!
- واقعا؟
-آره واقعا.
نظر ابزار فروش‌ها در مورد اسیدهای مختلف که برای بازکردن لوله‌فاضلاب استفاده می‌شود، متفاوت است. البته یکی از ابزارفروشان حوالی میدان تجریش می‌گوید: «همه این اسیدها خطرناک نیستند. یک‌بار پاشیده شد به‌صورتم. سریع صورتم را شستم. به جز سوزش خوشبختانه عارضه‌ای نداشت. فقط اینجا رو سوزوند.» ابزار فروش موهای پیشانی‌اش را بالا می‌زند و زخم سوختگی که اندازه یک لوبیاست را نشان می‌دهد: «به‌خاطر موها آب به این جایی که اسید ریخته شده بود نرسید. سوخت دیگه.»
تمام ابزارفروشیهای 4نقطه‌ای که بررسی شد هم جوهرنمک و هم انواع اسید در مغازه‌شان موجود بود و به‌راحتی آن را در اختیار هر مشتری‌ای قرار می‌دادند. اغلب آنها نمی‌دانند این اسید و جوهر نمک چقدر خطرناک است. یا اینکه اصلا خطر دارد یا خیر. عده کمی هم معتقدند کم خطر است. اما تعدادی هم هستند که می‌گویند با انواع این اسیدها و این جوهر نمک‌ها می‌توان اقدام به اسید پاشی کرد. اسید که می‌تواند صدمه وحشتناکی به قربانی وارد کند. یکی از ابزارفروشان محله سبلان جنوبی معتقد است: «این اسید همان اسیدی است که با آن اقدام به اسید پاشی می‌کنند.»
باتری‌سازی در محله فلکه صادقیه معتقد است اگر کسی واقعا بخواهد اسید مطلق پیدا کند، می‌تواند: «حوالی تهران و شهرستان‌ها اسید مطلق پیدا می‌شود. در تهران باتری‌سازها اغلب خدمات خودروهای سواری را انجام می‌دهند. درخودروهای سواری باتری آبی و اسیدی کمتر استفاده می‌شود و بیشتر باتری‌ها اتمی و خشک است. به همین‌خاطر اسید در اختیار باتری‌سازان خودروهای سواری قرار نمی‌گیرد. اسید رقیق شده در بازار هست اما اسید مطلق نه. اسید مطلق را می‌توان در باتری‌سازی‌‌هایی که خدمات خودروهای سنگین انجام می‌دهند، یافت. این باتری‌سازان حوالی تهران و شهرستان‌ها فعالیت می‌کنند.»
باتری‌ساز 68ساله‌ای در محله تجریش در پاسخ به این سؤال که اسید مطلق کجا یافت می‌شود، می‌گوید: «کلانتری‌ها و اتحادیه‌ها تصور می‌کنند اسید مطلق را تنها می‌توان در باتری‌سازی‌‌ها کشف کرد، اما به‌راحتی می‌توان اسید سولفوریک که خطرناک‌ترین نوع اسید است و ظرف چند ثانیه گوشت و پوست را ذوب می‌کند از رانندگان کامیون حامل اسید تهیه کرد. در شهرستان‌ها باتری‌سازهای خودروهای سنگین هم دارند، اما آنها زیر ذره‌بین هستند و نمی‌توانند اسید به‌راحتی دست مشتری بدهند. باید در تعمیرات باتری از آن استفاده کنند. البته اسیدهای سیاهرنگی در برخی ابزار فروشی‌ها به فروش می‌رسد که به اندازه اسید سولفوریک خطرناک نیست.»
