این روزها سلفی انداختن به یک موضوع مرسوم تبدیل شده است و افراد در بسیاری از مکان‌ها و موقعیت‌ها ترجیح می‌دهند خودشان از خودشان عکس یادگاری بگیرند. همین امر موجب شده تا کنون جان بسیاری از افراد هم به خطر بیفتند و حتا در نهایت به مرگشان منجر شود.
پیش از این سلفی‌های متفاوتی منتشر شده که واکنش‌های بسیاری را هم به همراه داشته است؛ از سلفی‌های یکی از اعضای سابق شورای شهر تهران با پیکر نیمه‌جان یک فوتبالیست قدیمی یا یک مجری برنامه‌های کودک با پیکر نیمه‌جان پدرش گرفته تا سلفی یک خانواده با سنگ قبر عزیز تازه از دست رفته‌شان در بهشت زهرا(س).
اما آنچه تا کنون کمتر سوژه شده، سلفی با یک جنازه بوده است که آن هم بعد از پیدا شدن یک پیکر محتمل به مومیایی در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) اتفاق افتاد. موضوعی که در گیر و دار اینکه این مومیایی متعلق به رضا شاه است یا نه؟ نادیده گرفته شد.
به گزارش ایسنا، در فرهنگ عامیانه مردم ایران هر چیزی از جمله میت حرمت خاص خودش را دارد. از حضرت امام صادق(ع) رئیس مکتب جعفری نیز نقل شده است: «حرمت میت بسان حرمت شخص زنده است».
از حرمت نگه داشتن میت در فرهنگ عامه مردم و توجه به برگزاری آبرومندانه مراسم کفن و دفن، به آثاری چون فیلم «مادر» ساخته علی حاتمی نیز می‌توان اشاره کرد.
امام رضا(ع) نیز به چند مورد درباره میت، از جمله اینکه بدن میت پیدا نباشد، شاید برای دیگران خوشایند نباشد که او را نگاه کنند تا اگر بدنش درد و رنج و بیماری داشته یا کجی صورت و بدن و قبیح المنظر شده، باعث قساوت قلب دیگران نشود، کفن کردن او باعث احترام و عظمت پیش چشم مردم باشد و نزد آنان محترم جلوه کند نیز اشاره شده است.
پیکر پیدا شده متعلق به هر کسی که باشد، آیا باز هم باید به خودمان اجازه دهیم با آن سلفی بگیریم و عکس آن را پخش کنیم؟ تکنولوژی کلا مرز و حرمت نمی‌شناسد و هر روز روی جدیدی از خودش را نشان می‌دهد و این انسان‌ها هستند که فرهنگ استفاده از ابزار را مشخص می‌کنند.
