به گزارش ایسنا، خانه فرهنگ ایران در بمبئی 60 سال قدمت دارد و مهدی زارع رئیس 45 ساله این خانه است. او تا کنون تجربه کار در کانادا، صربستان و هند را داشته و از سال 76 به سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی وارد شده است.
زارع درباره فعالیت خانه فرهنگ ایران در بمبئی، گفت: زبان فارسی، زبان اداری در هندوستان بوده و به فراگیری آن برای انجام امور اداری خود نیاز داشتند. به همین دلیل بنا به درخواست آن‌ها، دوره‌های آموزش زبان فارسی توسط خانه فرهنگ ایران برگزار شد.
او ادامه داد: در حال حاضر حدود 90 درصد طلبه‌های جامعه المصطفی به زبان فارسی تسلط دارند که ظرفیت مناسبی را برای ارتباطات فرهنگی فراهم می‌کند. از طرفی، مسلمانان هند مرتب برای زیارت به ایران سفر می‌کنند. موضوع ارتباط با پارسیان می‌تواند راهگشا باشد. برای ایجاد فضای متقابل در حال راه‌اندازی گردشگری فرهنگی هستیم تا اساتید دانشگاه و دیگر نخبگان بتوانند آشنایی دیگری با ایران پیدا کنند.
رئیس خانه فرهنگ ایران در بمبئی درباره اهمیت جنوب هند، بویژه بمبئی توضیح داد: حضور پارسیان، ظرفیت بزرگ هنری که بالیوود و هنرمندان مشهور هند در این شهر دارند، حضور طلاب جامعه المصطفی، مرکز ایرانیان مقیم و حضور دانشجویان ایرانی از جمله دلایل اهمیت جنوب این کشور برای ماست.
زارع درباره این‌که در هند با چند گروه ایرانی روبه‌رو هستیم؟ اظهار کرد: ایرانی‌ها در هند پنج دسته هستند؛ دسته اول پارسیان که همان زرتشتی‌های مهاجر هستند. دسته دوم تجار شیراز و اصفهان هستند. دسته سوم مهاجران زرتشتی گروه دوم هستند که از 50 سال قبل به هند آمده‌اند. دسته چهارم یزدی‌ها هستند که عموما به کار حجره‌داری مشغول‌اند و دانشجویان نیز گروه پنجم هستند.
او درباره این‌که پارسیان هند در بمبئی چه کاری انجام می‌دهند؟ توضیح داد: این گروه از دادگاه‌ها تا سیستم‌های اداری دارای نفوذ هستند. پارسیان هند دو گروه اقتصادی بزرگ دارند. اول گروه «تاتا» و دوم «گودریج» پارسیان که با وجود جمعیت کم بین 60 تا 80 هزار نفری در اقتصاد - هنر و صنعت و حتی سیاست هند بسیار تاثیرگذار بوده‌اند.
رئیس خانه فرهنگ ایران در بمبئی ادامه داد: گروه صنعتی تاتا، موسسات فرهنگی به نفع پارسیان دارد. انجمن زرتشتیان یک ماهنامه انگلیسی به نام پارسیانه منتشر می‌کند و 44 معبد در مومبای دارد. ازدواج دیرهنگام، ازدواج نکردن، کاهش زاد و ولد، مهاجرت و ازدواج خارج از این اجتماع موجب شده که جمعیت پارسیان هند کاهش پیدا کند.
زارع درباره این‌که برای نوروز این افراد چه برنامه ویژه‌ای دارند؟ گفت: ما مثل سال‌های گذشته با همکاری آن‌ها مراسم نوروز را برگزار می‌کنیم. ما هفت‌سین خودمان را داریم و آن‌ها هم هفت‌سین مخصوص خودشان را. ما قرآن می‌خوانیم و آن‌ها هم دعای خودشان را می‌خوانند و چند سخنرانی انجام می‌شود. در مجموع، این مراسم حتی برای خود پارسیان هم خاص و مهم است.
او بیان کرد: نقطه اشتراکی که فارغ از گرایش‌های مذهبی، میان مسلمانان و زرتشتیان هند درباره نوروز وجود دارد، احترام به صلح، انسجام، آشتی و همسایگی، تحمل تفاوت‌های فرهنگی، سبک زندگی سالم و تجدید حیات محیط زیست است. نوروز ریشه طولانی در فرهنگ این منطقه دارد، اما تنها از آغاز سلطنت حاکمان اسلامی در هند بر این سرزمین، نوروز شکوه جشنی ملی را داشته است.
رئیس خانه فرهنگ ایران در بمبئی ادامه داد: پارسیان، مراسم نوروز را شبیه ایرانیان، اما مختصرتر برگزار می‌کنند. آن‌ها نوروزی را که با آغاز بهار می‌آید، به جمشید منتسب می‌کنند و «نوروز جمشید» می‌خوانند. برخی سفره‌های نوروز با هفت نوع سبزی، هفت نوع میوه تازه، هفت نوع آجیل و تخم مرغ‌های رنگی و بادبزن‌های دستی تزیین می‌شود.
زارع اضافه کرد: هفت‌سین پارسیان، «گاتا» کتاب مقدس، تصویر زرتشت یا تصویری مذهبی، انار، کاسه آبی که پرتقالی در آن است، ماهی قرمز، شمع، شراب، گلاب، آئینه، جوانه، گل، میوه، سکه، نان، شیرینی، دانه‌های غذایی مختلف، تخم مرغ رنگ‌شده دارد و هندوانه در هفت‌سین پارسیان برای برخی خانواده‌ها مهم‌تر از بقیه است. هفت‌سین که پارسیان آن را «میز» نه سفره می‌خوانند، در برخی خانه‌ها چیده می‌شود.
