به گزارش ایسنا، نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در روزهای آغازین خود به سر می‌برد که غائله کردستان را به خود دید. بیگانگان که «کردستان» را به عنوان نقطه مرکزی بحران در منطقه می‌شناختند، با حربه براندازی نظام توسط گروهک‌های فرصت‌طلب سعی داشتند در کردستان جنگ داخلی به وجود آورند.
با این همه، قضایای کردستان به سادگی اتفاق نیفتاد. خیل بی‌شماری از رزمندگان دلاورمان در آن منطقه به روش‌های فجیع به شهادت رسیدند. از آن جمله می‌توان به کسانی اشاره کرد که در زندان‌های مخوف گروهک‌ها زندانی بودند و شکنجه‌های قرون وسطایی را تحمل می‌کردند و اکثراً به شهادت رسیدند.
زندان «دوله‌تو» واقع در روستایی به همین نام و تحت کنترل حزب دموکرات کردستان ایران قرار داشت که حدود چند صد تن از زندانیان نیروهای دولتی اعم از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش جمهوری اسلامی ایران، ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران، جهاد سازندگی و نیز پیشمرگان کرد مسلمان در آن نگهداری می‌شدند.
پس از آشوبهای منطقهای در کردستان و اعزام نیروهای نظامی برای آرام ساختن آن، گروهک منحله دمکرات، تعدادی از این نیروهای فداکار را اسیر و در زندان دوله‌تو زندانی می‌کند. گروهک دموکرات که از نگهداری، مواظبت و تأمین این زندان مخوف به تنگ آمده بود، دست به دامان رژیم بعثی عراق شد.
جنایتکاران رژیم وقت عراق در تاریخ هفدهم اردیبهشت ماه سال 1360 هجری شمسی، با برنامهای حساب شده زندان دوله‌تو را بمباران کرده و دلاوران میهن اسلامی را که در اسارت گروهک منحله دموکرات بودند، به خاک و خون کشیدند. البته در این میان، تعدادی از اسرا زنده ماندند.
