به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، ویکتور الکک در سال 1336 میلادی در خانواده‌ای فرهنگی در لبنان متولد شد. هنگامی که در دارالحکمه دانش‌آموز ممتاز شد، کتابی دوزبانه به فارسی و عربی از رباعیات خیام به او اهدا کردند و در راه بازگشت به خانه همه آن را خواند و چند رباعی را در ذهن و جان سپرد. از همان جا تصمیم به شناخت ادب و فرهنگ ایران گرفت و به یادگیری زبان فارسی و خواندن شاهکارهای ادب فارسی مشغول شد.
این شاعر لبنانی به ایران آمد و رساله دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی در سال 1960 میلادی و زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر نوشت. وی از رساله خود با موضوع «منوچهری و ادبیات عرب» با رتبه عالی دفاع کرد به گونه‌ای که همه استادانش او را در همه جهات ممتاز می‌دانستند و خواهان ماندن او در دانشگاه تهران بودند. اما او به لبنان بازگشت تا زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه‌های لبنان گسترش دهد.
ویکتور الکک علاوه بر زبان‌های عربی و فارسی، با زبان فرانسه و برخی دیگر از زبان‌های قدیم و جدید آشنا بود. از این شاعر لبنانی بیش از 20 کتاب از جمله «تاثیر فرهنگ عربی بر شعر منوچهری دامغانی» و «بدیعیات الزمان» منتشر شده است.
در پی درگذشت پروفسور ویکتور الکک، شاعر، ادیب مسیحی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه‌های لبنان و دارای قصاید مدحیه برای امام رضا (ع)، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با صدور پیامی درگذشت او را تسلیت گفت.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در پیام تسلیت ابوذر ابراهیمی ترکمان آمده است:
بسمه تعالی
انا لله و انا الیه راجعون
بار دیگر جهان عرب و ایران در ماتم از دست دادن یکی از بزرگترین خادمان خود به سوگ نشست.
پرفسور ویکتور الکک، استاد مسلم زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های لبنان روی در نقاب خاک کشید. با مرگ او یکی از دانش‌مردان بزرگ روزگار ما از دست رفت. او ادامه‌دهنده سنت ارتباط علمی و فرهنگی عمیقی بود که در چند دهه گذشته در این حوزه آثار بزرگ و دستاوردهای جدی‌ای داشته است.
در کار تحقیقات علمی، محققی نکته‌یاب و در خلق آثار ادبی، هنرمندی روشن‌بین و در ارتباطات علمی و دانشگاهی، پیام‌گذاری شایسته و قابل احترام بود. میراث علمی و فرهنگی او در پیوند ایران و لبنان و در نگاهی وسیع‌تر با جهان عرب، میراثی گرانبهاست.
سلوک فردی و اجتماعی او در جامعه متکثر لبنان، نمونه‌ای ارجمند از همزیستی مسالمت‌آمیز و زندگی توآم با فرهنگ و فضیلت بود. این فرزند پاک معتقد مسیحی با مسلمانان روابطی عمیق و اثرگذار داشت و سال‌ها عمر پُربار خویش را برای نزدیک کردن دیدگاه‌های مختلف صرف کرد.
با درگذشت او یکی از بزرگترین معماران پیوندهای فرهنگی ایران و عرب از میان ما رفت. فقدان او برای همه دوستداران فرهنگ و فضیلت، اندوهی جانکاه است که با مجاهدت افزون‌تر همه ما می‌تواند از غم این ضایعه، فروکاست.
به روان پاک او درود می‌فرستیم و از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به جامعه فرهیختگان ایران و عرب و دوستداران فرهنگ مشترک تسلیت عرض می‌کنیم.
