نوزادی که نه مرد است و نه زن!

«حقیقتاً من هم دلم می خواد توی بدنی باشم که با روحم سازگاره اما ابداً دلم نمی خواد ناقص بشم»

دقایقی بیرون اتاق عمل زایمان منتظر بنشینید و به چهره‌های پریشانی نگاه کنید که منتظر هستند از درون اتاق خبری برای آن‌ها بیاورند. پسر است یا دختر؟ این سوالی است که غالبا از ماماها پرسیده می شود. در برخی موارد تشخیص برای پزشک دشوار است.

به گزارش به نقل از ابتکار ،نوزادی که نه مرد است و نه زن! یا در وهله اول تشخیص یکی از دو جنس است اما پس از مرور زمان با اختلالات هورمونی بدن تشخیص دشوار می شود. از نگاه بسیاری از مردم کشورمان تا مدت ها این موضوع یک تابو بود و البته هنوز هم هست! با این حال امروزه واژه «ترنس سکشوال» بیشتر به گوش می‏رسد. در کوچه یا خیابان‌ها آن‌ها را می‌بینیم و با آن ها هم کلام می شویم و هیچ فرق انسانی میان آن ها با خود نمی بینیم. اختلالات هورمونی باعث شده است تا تمایز روح و جسم آن ها ازیکدیگر مشکل باشد. هرچند خود آن ها بهترین قاضی برای تشخیص هویت خود هستند و جمله ابتدایی گزارش از زبان یکی از آن ها نقل شده است.

روز گذشته معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تهران از کمک درمانی به «ترنس سکشوال‌ها» تا سقف 25 میلیون تومان خبر داد. این در حالی است که به گفته احمد خاکی هزینه جراحی تغییر جنسیت چندین برابر کمک هزینه بهزیستی است.
نظام جنسیتی ایران دو جنس را می شناسد، مرد و زن! این در حالی است که بیشتر خانواده ها به دلیل همان نگاه سنتی حاکم بر جامعه برخورد مناسبی با فرزندان و شهروندان ترنس سکشوال خود ندارند.

این در حالی است که پیش از سال هشتاد فشارهای بسیاری روی این قشر از جامعه وارد می شد. از فشارهای روانی در بنیان خانواده گرفته تا جامعه ای که پذیرش یک جنس متفاوت را نداشت. در گذشته تنها به روانشناسی این افراد توجه می شد و در این بعد از پزشکی سعی در کنترل احساسات و رفتارهای ترنس ها بحث می شد حال اینکه نیاز به اقدامات بیشتر در سال های بعد مهیا شد و عمل جراحی ترنس سکشوال ها قوت گرفت.

به طور مثال احمد خاکی، معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تهران در ارتباط با اقدامات حمایتی از ترنس سکشوال ها به ایلنا گفته است: «برخی می‌گویند که آن‌ها نیاز به مرکز نگهداری دارند اما اصلا درست نیست که مرکز نگهداری برای این افراد وجود داشته باشد؛ بلکه مراکزی برای حمایت از این افراد لازم است.» گفتنی است شماره 123 نیز 24 ساعته آماده پاسخگویی به مشکلات آن ها است.

یکی از مراکزی که سال‏هاست در این زمینه فعالیت می کند، مرکز بهزیستی نواب است. در این مرکز به طور کلی افرادی که دچار بیماری TS یا همان ترنس سکشوال هستند و یا افرادی که نارضایتی جنسی دارند به این مرکز مراجعه می‏کنند.

در گزارشی که تابناک در سال 90 منتشر کرد میزان کمک هزینه بهزیستی به بیماران ترنس سکشوال را یک تا5 میلیون تومان تعیین کرده بود، در حالی که در آن سال هزینه جراحی عمل مبلغی حدود 25 میلیون تومان بود.

با توجه به این موضوع در حال حاضر که کمک سازمان بهزیستی به این افراد به 25 میلیون تومان رسیده است، هزینه عمل جراحی این افراد چیزی حدود 100 میلیون تومان است که باتوجه به شرایط معیشت این افراد تامین آن بسیار دشوار به نظر می رسد. گفتنی است در سال های اخیر اخباری مبنی بر تن فروشی برخی از ترنس سکشوال ها برای تامین هزینه درمان منتشر شده بود. عمل جراحی مربوط به تغییر جنسی(اصطلاحی که روی این عمل جراحی گذاشته اند) علاوه بر سنگین بودن از نظر مادی بسیار درد آور است و این تنها عمل جراحی نیست که دشوار است بلکه هورمون درمانی های پیش و پس از عمل نیز بر مشکلات ترنس سکشوال ها می‏افزاید.

در این حال بسیاری از این افراد حاضر هستند برای تعیین جنسیت خود میان گزینه مرد و زن که بخشی از آن از فشار روحی و روانی جامعه بر آن ها ناشی می شود، تن خود را زیر تیغ جراحی ببرند.
فشارهایی که احمد خاکی، معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تهران آن را اینگونه شرح می دهد: «گاهی خانواده‌ها به دلیل اینکه این بیماری را نمی‌شناسند با روح و روان فرزندان خود بازی می‌کنند که همین مساله موجب تشدید این اختلال می‌شود. افرادی داریم که در مراجعه به مرکز نواب عدم درک خانواده را بزرگ‌ترین مشکل خود عنوان می‌کنند؛ بنابراین لازم است که افراد دارای اختلال جنسی در این رابطه نیز حمایت شوند.»

به طور کلی ترنس سکشوال به افرادی گفته می شود که دارای هویت جنسیتی متناقضی هستند. ممکن است ظاهری مردانه داشته باشند با روحی زنانه و یا اعضای جنسی زنانه داشته باشند در حالی که شخصیت جنسیتی آن ها مردانه است. این خصوصیات که در زندگی خصوصی و اجتماعی این افراد ملموس است و البته برخورد مناسبی با آن نمی شود باعث آزار آن ها خواهد شد.تراجنسی یک اصطلاح برای شناسایی افرادی است که دارای هویت جنسیتی (Gender) متناقض هستند یا تطبیق فرهنگی درستی با هویت جسمی خویش (Sex) ندارند.

براساس آمارهای جهانی از هر 70 هزار تولد مرد، یک نفر تمایل به زن بودن دارد و از هر 100 هزار زن، یک زن تمایل به مرد بودن دارد. با توجه به جمعیت ایران در سرشماری سال 1395 که 79 میلیون و 926 هزار و 270 نفر عنوان شد؛ از میان 40.5 میلیون مرد در کشور حدود 579 نفر هستند که تمایل به زن بودند دارند و از میان 39.5 میلیون زن، 395 نفر تمایل به مرد بودن دارند.با احتمال خطا می‏توان گفت حدود 1000 نفر در ایران جنسیتی نامشخص دارند.

مشکلات این افراد را اگر یک مرد و زن باشیم به خوبی درک نخواهیم کرد، روحی مردانه در ظاهری زنانه و یا برعکس. آن ها بیشتر دنبال فهمیده شدن از طرف خانواده های خود و جامعه ای که در آن زندگی می‏کنند هستند. حال اینکه شرایط از نظر قانونی برای حل آسیب های زندگی آن ها وجود دارد، آیا بهتر نیست دست به دست مانند اتحاد طیف های مختلفی از رنگ ها با آن ها همراه شد؟