پرونده هیات رئیسه مجلس بسته شد اما .....

فائزه عباسی: هیچ شباهتی به انتخابات های دو سال قبلش نداشت؛ از نوع صف آرایی ها گرفته تا لابی های دقیقه 90، همه یک وزن کشی تمام عیار را زیر سقف هرمی شکل بهارستان رقم زد. بحث بر سر سومین انتخابات هیات رئیسه مجلس است؛ موضوعی که چند هفته ای لابی‎های مجلس و تیترهای داغ رسانه ها را به خود تخصیص داده بود. 

رقابت نفس‌گیر در دو مرحله

«بنابراین تکلیف رئیس مشخص شد» این جمله ای بود که علی لاریجانی بعد از اعلام آرا کاندیداهای کرسی ریاست از تریبون هیات رئیسه به زبان آورد. هیچ کسی یادش نمی آمد که انتخاب رئیس مجلس به دور دوم کشیده شده باشد، اما اعلام موضع مستقل سه فراکسیون برای رسیدن به راس هرم هیات رئیسه آنقدر رقابت ها را نزدیک و نفسگیر کرد که در مرحله اول نتیجه آرا همه را شوکه کرد؛ محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید با 114 رای از علی لاریجانی با 101 را پیشی گرفت و حمیدرضا حاجی بابایی با 54 رای نفر سوم این رای گیری شد. (اینجا) این نتیجه هرچند شگفت انگیز بود اما از آنجایی که هیچ کدام نتوانستند آرای نصف + 1 نمایندگان حاضر در جلسه را به دست بیاورند؛ انتخابات وارد مرحله دوم شد.

صحن علنی دیروز شلوغ بود و پر همهمه؛ به یکباره سر و صداها شدت گرفت؛ حاجی بابایی چیزی می گفت که صدایش به خوبی شنیده نمی شد. عده ای از اعضای فراکسیون ولایی یا همان اصولگرایان هم جلوی تریبون جمع شده بودند. لاریجانی اعلام کرد حاجی بابایی از رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس انصراف داده و بلافاصله از رئیس فراکسیون ولایی خواست تا خوش پشت تریبون بیاید و  موضعش را بیان کند. هرچند حاجی بابایی با فریاد "کنار نکش" برخی از اعضای فراکسیون ولایی بدرقه شد؛ اما در نهایت این رئیس فراکسیون اصولگرایان بود که از تریبون مجلس خطاب به نمایندگان گفت «به نفع علی لاریجانی کنار می کشم». همین یک جمله کافی بود تا سبد رای اصولگرایان به آرا علی اردشیر لاریجانی منتقل شود و نام او برای یازدهمین سال به عنوان رئیس قوه مقننه ثبت شود.(اینجا)

هرچند فراکسیون امید از ائتلاف دقیقه نودی ولایی ها با مستقلین دلخور بودند اما چندان هم از این زورآزمایی بدشان نیامده بود و تا حدودی لبخند رضایت به لب داشتند؛ چراکه توانسته بودند ضرب شستی نشان دهند. ارتقای آرای عارف از 103 رای در هیات رئیسه موقت به 123 رای در اجلاسیه سوم مجلس دهم، همزمان شد با ریزش آرای علی لاریجانی که با 237 رای بیشترین رای را در میان روسای مجالس ده گانه برای کسب کرسی ریاست داشت اما دیروز رکورد کسب پایین تری رای را نیز با کسب 147 رای به نام خود ثبت کرد. (جدول مقایسه آرای روسای مجالس ده گانه ایران را اینجا ببینید)

چرا حاجی‎بابایی کنار کشید؟

«ما عزم جدی داریم تا اخرین لحظه بمانیم» این صحبتی بود که ولایی ها در روزهای منتهی به انتخابات هیات رئیسه به زبان می آوردند؛ منظورشان ارائه لیست مجزایی بود که می خواستند برای انتخابات هیات رئیسه مجلس ارائه کنند. هرچند یک روز مانده به انتخابات، برخی از اعضای فراکسیون ولایی صحبت از ائتلاف در دور دوم کردند؛ اما این قضیه چندان مورد توجه قرار نگرفت تا اینکه خبری مبنی بر جلسه لاریجانی با حاجی بابایی منتشر شد. همان جلسه ای که گمانه لابی های پشت پرده را افزایش داد. (اینجا)

پورمختار درباره کنارکشیدن حاجی بابایی به نفع لاریجانی به خبرآنلاین گفت: در دور دوم انتخاب رئیس مجلس، این احساس به وجود آمد که اگر حاجی بابایی کنار نکشد، رقیب کرسی ریاست را به دست خواهد گرفت. لذا این تصمیم فراکسیون بود که آقای حاجی بابایی با فراکسیون مستقلین که از ابتدا هم با یکدیگر هم نظر بودند، ائتلاف کند. او درباره اینکه آیا این ائتلاف و جلسه روز گذشته لاریجانی و حاجی بابایی می تواند ارتباطی با هم داشته باشد، گفت: درست است که روز گذشته علی لاریجانی جلسه ای با حاجی بابایی داشت اما در این جلسه توافقی به دست نیامد و این تصمیم ابتکار فراکسیون ولایی بود.

جنجال قوامی، جلالی و خضری

صحن علنی دیروز همچنان شلوغ بود و تقریبا هیچ نماینده ای روی صندلی خودش نبود؛ وقتی انتخاب رئیس مجلس به دور دوم کشیده شد، جنب و جوش ها بیشتر هم شد و به نظر می رسید که ضربان قلب نماینده ها هم بیشتر شده است. درست در این لحظه بود که هادی قوامی از فراکسیون ولایی تعدادی برگه به دست گرفت و خواست از صحن خارج شود که کاظم جلالی و رسول خضری به دنبال او دویدند و اصرار داشتند که این کار را نکن. اما ماجرا چه بود؟

یکی از نمایندگان مجلس که از نزدیک شاهد این ماجرا بود و از چند و چونش خبر داشت به خبرآنلاین گفت: هادی قوامی لیست را برداشت و به یکباره گفت باید برویم و با اصولگرایان ائتلاف کنیم؛ او می خواست یک لیست مشترک با اصولگرایان ولایی تنظیم کند که کاظم جلالی و رسول خضری با این مسئله به شدت مخالف بودند. این نماینده درباره علت اختلاف آنها گفت: جلالی معتقد بود ما یک لیست ارائه کردیم و این رفتار خلاف اخلاق است و منجر به ایجاد شکاف در فراکسیون مستقلین می شود.

لبخند امید به هیات رئیسه

تکلیف کرسی ریاست که مشخص شد نوبت به نواب رئیس رسید. کرسی هایی که بیش از هرچیز برای فراکسیون امید اهمیت داشت و اساسا خط قرمزش بود. از آنجایی که در روزهای قبل صحبت ها حول محور حذف مطهری می چرخید (اینجا) این واهمه در میان اعضای فراکسیون امید وجود داشت که نکند کرسی نائب رئیسی دوم به رقیب تقدیم شود؟

تکلیف نامزدهای فراکسیون امید برای نواب رئیس از اول هم مشخص بود برای نائب رئیس اول مسعود پزشکیان و نائب رئیس دوم هم علی مطهری؛ اما دو فراکسیون دیگر در ساعات آخر برای این دو کرسی تصمیم گرفتند. از ولایی ها قرار بود محمد دهقان و عبدالرضا مصری و از مستقلین هم هادی قوامی و عزت الله یوسفیان ملا پا به میدان بگذارند. اما باز لحظات آخر به منظور افزایش شانس انتخاب در برابر دو کاندیدای فراکسیون امید، مستقلین نام یوسفیان را از لیستش خط زد و ولایی ها هم از محمد دهقان صرف نظر کردند. اما با همه این ائتلاف های پنهانی، هرچند میزان آرای مطهری و پزشکیان کاهش پیدا کرد (اینجا) اما باز نتیجه به ابقای نواب رئیس ختم شد و با این ابقا آه از نهاد اصولگرایان برخاست.

خوش و بش عارف و لاریجانی

 هنوز از تریبون نتیجه انتخاب نواب رئیس اعلام نشده بود، اما نمایندگان اصولگرا اخم های گره کرده ای داشتند. خبرنگاران از جبار کوچکی نژاد پرسیدند که نتیجه چه شد، او هم با سرعت به سمت هیات رئیسه رفت تا خبری بگیرد اما در برگشت گام هایش سرعت قبل را نداشت، سر راه با مطهری دست داد و در بین راه دستش را به نشانه افسوس برای ابطحی نماینده پایداری خمینی شهر، تکان داد؛ دیگر نیازی به گفتن نبود نتیجه عیان شد.

با ابقای نواب رئیس، حس پیروزی فراکسیون امید تکمیل شد و همین احساس محمدرضا عارف که کمتر از روی صندلی اش بلند می شود را ترقیب کرد تا به سراغ مطهری و پزشکیان برود و به آنها این انتخاب را تبریک بگوید. البته این پایان خوش و بش های عارف نبود او به سبک و سیاق سال های قبل از پله های سکوی هیات رئیسه بالا رفت و به لاریجانی ریاست دوباره اش را تبریک گفت (اینجا)؛ لاریجانی هم با قدری تامل از روی صندلی بلند شد و با عارف خوش وبشی کرد. (اینجا)

وقتی نام زنان و اهل تسنن از برخی لیست ها حذف شد

بی مهری مجلس دهمی ها به زنان و نمایندگان اهل تسنن گویا پایانی ندارد؛ آن از بدعهدی که سال گذشته شد که نتیجه اش بیرون ماندن قسیم عثمانی تنها کاندیدای اهل سنت و فریده اولادقباد تنها کاندیدای زن از هیات رئیسه بود(اینجا) این هم از حواشی امسال که نه زنی را صدر نشین کرد و نه نماینده ای از اهل سنت به هیات رئیسه راه پیدا کرد.

سومین انتخابات هیات رئیسه مجلس، 5 کاندیدای زن داشت که از این پنج نفر حمیده زرآبادی، زهرا سعیدی، سکینه الماسی و زهرا سعیدی برای کرسی دبیران ثبت نام کرده بودند و پروانه سلحشوری نیز کاندیدای کرسی ناظران شده بود. اما حتی یک نفر از این پنج تن نتوانست از مجلس مردانه رایی برای حضور در هیات رئیسه بگیرد.

وضعیت نمایندگان اهل سنت هم بهتر از زنان نبود. اهل سنت سه نماینده برای هیات رئیسه معرفی کرده بودند؛ عبدالکریم حسین زاده و رسول خضری برای کرسی دبیران و قسیم عثمانی در میان ناظران. اما همگی با بی مهری مجلس دهمی ها روبه رو شدند.

این عدم اقبال به نمایندگان زنو اهل تسنن یک روی دیگر هم داشت. کما اینکه وقتی لیست ها بین نمایندگان توزیع می شد، در برخی مثلا نام زرآبادی حذف شده بود یا نشانی از حسین زاده نبود، این لیست های متفاوت خودش در عدم رای آوری این افراد بی تاثیر نبود.

نقص مدیریت دقیقه 90

با اینکه فراکسیون امید اکثریت کرسی های هیات رئیسه را به دست گرفت (اینجا) اما در میان ناظران هیچ کرسی ای به این فراکسیون نرسید که چندان به کامش خوش نیامد. قاسم میرزایی نیکو در این رابطه می گفت فراکسیون امید می توانست در این بخش مدیریت بهتری از خود نشان دهد و لحظه آخر با فراکسیون مستقلین که خودش تمایل به ائتلاف داشت، وارد ائتلاف شود؛ در این صورت یکی از کرسی ها یا به نام خانم سلحشوری یا به نام قسیم عثمانی می شد.

27216