به گزارش خبرنگار گروه حقوقی و قضایی خبرگزاری میزان، وقف غیر از وصیت است؛ هرچند ممکن است وصیت به وقف هم داشته باشیم، اما دو موضوع و عنوان جدای از هم هستند و در کتب فقهی هم به صورت مجزا در مورد آن صحبت و مسائل آن را مطرح کرده‌اند.
وقف به این معناست که شخصی ملک خود را در راه خدا آزاد می‌کند؛ یعنی از ملکیت خود خارج می‌کند و ثمره آن را در راه خدا و برای مصارفی که نیت کرده و جهاتی که در نظر دارد یا ذکر می‌کند، قرار می‌دهد که اصطلاحا به این مسئله گفته می‌شود؛ «تحبیس العین و تسبیل الثمره» یعنی عین مال حبس می‌شود و از ملکیت فرد خارج می‌شود و ثمره آن در راه خدا صرف می‌شود.
این وصیت در راه خدا به معنای فی‌سبیل‌الله که در باب زکات آمده نیست بلکه، چون قصد فرد قربت است و فی‌سبیل‌الله است، این تعبیر به کار گرفته شده و مصارف آن همان نیت واقف است.
برای واقف و مال وقفی شرایطی وجود دارد، از جمله آنکه واقف باید عاقل، بالغ و مکلف باشد و با اختیار ملک را وقف کند و کسی او را مجبور نکرده باشد. همچنین زمان وقف هم مهم است، گاهی وقف، موجود یا گاهی ممکن‌الوجود می‌شود، مانند فرزندان که اکنون هستند و نسل‌های آینده در زمان دیگر متولد می‌شوند.
