قبل از عصر اسمارت فون های مبتنی بر اندروید و نیرو گرفته از کوالکام، بهترین ترکیب سخت افزار-نرم افزار جهان، سیستم عامل ویندوز مایکروسافت و پردازنده های اینتل بود. اما مایکروسافت حالا برای آینده ای پسا-ویندوز آماده می شود و اینتل هم می خواهد بفهمد که به جز ساخت چیپ برای کاربران سیرچشم پی سی، قادر به انجام چه کاری است. این موضوع برای کامپیوتکس، نمایشگاه سالانه ای در تایپه که بر تازه ترین ابداعات اکوسیستم اینتل-ویندوز تمرکز دارد، به چه معناست؟ به معنای تغییر.
کامپیوتکس 2018 با کنفرانس جهانی توسعه دهندگان اپل (یا WWDC) همزمان شد و شکی نیست که تاثیر طراحی اپل برای مدت های طولانی در محصولاتی که صنعت پی سی می سازد احساس شده. مایکروسافت خودش را در تجارت طراحی سخت افزار گرفتار کرده و چند دیوایس سرفس دوست داشتنی برای نمایش این تلاش دارد. پیش از اینکه اپل، مایکروسافت و تیم طراحی ارجاعی اینتل تعیین کننده سرمشق ها باشند، تولیدکنندگان پی سی چند ایده قدرتمند و قابل تقلید داشتند. نکته جالب در کامپیوتکس تماشای کمپانی هایی است که تلاش می کنند سیکل عرضه محصولات با کیفیت و پریمیومی که مایکروسافت آنها را فراگیر نشان می دهد و واقعا با قیمتی فراگیر عرضه می شوند را بشکنند.
ناامیدی اصلی از شرکت هایی مثل ایسر، ایسوس و ال جی آن است که پی سی ها و تجهیزاتی جانبی می سازند که همگی از بالاترین مشخصات بهره مندند اما صرفاً ظاهر یک طراحی با کیفیت را دارند. «بهتر از آن که واقعی باشد»، مدل تجاری لپ تاپ هایی است که باریک تر و سبک تر از مک بوک های اپل هستند؛ معمولاً بی دوام تر هم هستند. وزن کم چیزی است که شما هنگام خرید یک کامپیوتر در فروشگاه فوراً متوجه اش می شوید، در حالی که قضاوت طول عمر، به هفته ها استفاده نیاز دارد.
تفاوت دیگری که همواره میان سازندگان پی سی و اپل وجود داشته، مشکلات کمتر در قلمروی موبایل است؛ قلمرویی که دیوایس های کوچک آن امکان هزینه بیشتر روی مواد را مهیا می کند و چیپست های مبتنی بر ARM، توسعه سخت افزار را سریع تر و قابل پیش بینی تر می کنند. و اینجاست که کوالکام وارد صحنه می شود تا بازار پی سی های اولترا پرتابل را تکان دهد (دوباره). این کمپانی متخصص در زمینه پردازنده و مودم در حال گسترش انتخاب ها میان پی سی های ویندوزی مبتنی بر ARM و «همواره متصل» است که می تواند بازگشتی برای پی سی های Windows RT که تمرکز کامپیوتکس 2011 بودند تلقی شود.
برای درک بهتر اینکه زمانه چقدر عوض شده و مایکروسافت آخرین بار چه زمانی مشغول کار روی دیوایس های ویندوزی روی ARM بود، همین بس که در کامپیوتکس 2011، مایکروسافت هنوز زبان طراحی ویندوز 8 را «مترو» می خواند. بنابراین حاضریم به مایکروسافت و کوالکام در هدفی که با ARM دنبال می کنند شانسی تازه دهیم؛ خصوصاً وقتی وعده هایی مثل عمر باتری چند روزه و طراحی های باریک تر و بدون فن و وجود یکپارچه استایلوس می شنویم.
چیزی که درباره کامپیوتکس 2018 عوض نشده و بزودی هم نخواهد شد، تمرکزش بر استفاده شخصی از کامپیوتر است. ویندوز به تغییر و تکامل هرچه بیشتر ادامه می دهد؛ دیوایس هایی که آن را اجرا می کنند هم همینطور. برتری بی چون و چرای اینتل حالا از سوی AMD به حیات بازگشته و کوالکامِ جاه طلب تهدید می شود. مایکروسافت هم باید به صورت همزمان با چالش هایی که گوگل در رده اقتصادی با کروم بوک ها به وجود آورده و انحصارطلبی اپل با آیپد در بازار دیوایس های اولترا پرتابل مقابله کند.
نمایشگاه کامپیوتکس در گذشته ایده های جالبی مثل لپ تاپ دو نمایشگره Asus Taichi و Transformer Book V که می توانست اندروید و ویندوز را دوال بوت کند و حتی داکی برای اسمارت فون های اندرویدی داشت را به ما نشان داده. نیاز به طراحی های جاه طلبانه تر و محرک هنوز وجود دارد، اما در کامپیوتکس 2018 شاهد طراحی هایی بالغ تر هستیم که شاید از لحاظ تجاری موفق تر باشند. اگر پی سی سازان تایوانی می خواهند جایگاه شان را به عنوان رهبران این حوزه حفظ کنندT باید نقشی در معنابخشی به عبارت «پی سی» در آینده داشته باشند.
