روزنامه شهروند: در کنار تمام موفقیت‌هایی که در‌سال ٩٥ برای ورزش کشور به دست آمد، برخی از ورزشکاران، مربیان و مدیران بودند که در حوزه ورزش‌سال خوبی را سپری نکردند. شاید خیلی از این افراد قبل از شروع‌سال ٩٥ رویاهای زیادی در سر می‌پروراندند اما اوضاع بر وفق مراد برایشان پیش نرفت تا‌سال تلخی را حداقل از نظر ورزشی در زندگی خود سپری کنند. به واسطه برگزاری المپیک ٢٠١٦ شاید تعداد زیادی از این چهره‌ها ناکامی شان به این رویداد بزرگ وابسته باشد چون مردم و مسئولان ورزش انتظار بیشتری از آنها داشتند اما غافلگیر شده و نتوانستند با اتفاقات ورزش به خوبی دست و پنجه نرم کنند.
از بهداد سلیمی بگیر که هنوز هم معتقد است ناداوری باعث شده تا مدال المپیک از دستش برود تا احسان روزبهانی که در همان گام اول رویای مدال گرفتن در بزرگترین رویداد ورزشی جهان را از دست داد. تغییرات مهمی نیز در مدیریت ورزشی کشور رخ داد که بدون‌شک مهم‌ترین اتفاق استعفای وزیر ورزش و روی کار آمدن وزیر جدید بود که خیلی‌ها پیش بینی‌اش را از چند ماه قبل کرده بودند. البته این تغییرات مدیریتی در فوتبال پرطرفدار هم رخ داد تا خیلی از معادلات در این رشته محبوب و پرمخاطب نسبت به سال‌های گذشته به هم بریزد. به همین بهانه در ادامه ٥+٩ چهره ورزشی ناکام در‌سال ٩٥ را مرور کردیم.
محمود گودرزی
... و سرانجام خداحافظی
سال ٩٥ می‌توانست برای وزیر سابق ورزش و جوانان‌سال برداشت تلاش‌های ٣ ساله‌اش در ورزش باشد اما تقریبا هیچ چیز طبق پیش‌بینی محمود گودرزی پیش نرفت. زمزمه‌های استیضاح وزیر ورزش از همان ابتدای‌سال به گوش می‌رسید اما درنهایت نتایج نسبتا ضعیف ورزش ایران در المپیک ٢٠١٦ باعث شد تا مهر تاییدی بر پایان کار گودرزی در وزارت ورزش بعد از ٣سال زده شود. محمود گودرزی در خیلی از زمینه‌ها ازجمله خصوصی‌سازی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس ناموفق بود.
او نتوانست تعامل خوبی با روسای فدراسیون‌ها به‌ویژه فوتبال به وجود بیاورد و خیلی زود مخالفان زیادی در میان اهالی ورزش پیدا کرد که شاید اصلی‌ترین آن کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک بود. سالم‌سازی فضای ورزش شعار اصلی گودرزی از زمان حضور در راس ورزش ایران بود که او نتوانست به هیچ عنوان این شعار خود را به عمل تبدیل کند. درنهایت فقط چند ماه مانده تا پایان ماموریت گودرزی در دولت یازدهم، او عطای کار را به لقایش بخشید و استعفای خود را به رئیس‌جمهوری تقدیم کرد تا خداحافظی زودهنگامی با ورزش داشته باشد که شاید مثل برخی از روسای قبلی ورزش همیشگی هم باشد.
احسان حدادی
دیسکی که خوب نچرخید
ورزشکاری که به واسطه کسب مدال نقره در المپیک لندن نامش در تاریخ ورزش ایران ثبت شد چون اولین مدال آور ایرانی در یکی از رشته‌های ورزشی به جز کشتی، وزنه برداری و تکواندو بود،سال خوبی را سپری نکرد. احسان حدادی در المپیک ٢٠١٦ نیز یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال در رشته پرتاب دیسک محسوب می‌شد اما آمادگی پایین او باعث شد حتی به فینال هم نرسد. تک ستاره دوومیدانی ایران در سال‌های اخیر رکورد ضعیفی را در ریودوژانیرو ثبت کرد تا برای کسب دومین مدال المپیک خود ٤سال دیگر انتظار بکشد. البته ناکامی حدادی فقط به حوزه ورزش برنمی‌گشت و برای او حاشیه‌هایی بیرون از فضای ورزش هم به وجود آمد که شاید یکی از دلایل ناکامی‌اش هم بود.
به‌هرحال قهرمان پرتاب دیسک ایران که بعد از ناکامی در ریو از مردم ایران عذرخواهی کرد، از برزیل مستقیما راهی آلمان شد تا پای مصدوم خود را به تیغ جراحان بسپارد. حدادی در روزهای پایانی‌سال ٩٥ سعی کرد خودش را به دوران آمادگی نزدیک کند و تمریناتش را زیر نظر مربی جدیدش در ایران و خارج از ایران پیگیری کرد تا شاید افتخار دوباره‌ای در کارنامه او ثبت شود.
سعید معروف
کاهش محبوبیت
کاپیتان تیم‌ملی والیبال ایران که در سال‌های اخیر به واسطه موفقیت‌هایی که همراه با سایر ملی‌پوشان به دست آورده، در‌سال ٩٥ به رفتارهایی که از خود نشان داد، با کاهش محبوبیتش روبه‌رو شد. سعید معروف را خیلی از کارشناسان والیبال مغرورتر از گذشته می‌بینند و به همین دلیل انتقادات زیادی به کاپیتان تیم‌ملی والیبال در‌سال ٩٥ شد. او که در لیگ ٩٥ به عضویت تیم پیکان درآمد، بارها به دلیل درگیری با داور و بازیکنان حریف با انتقادات هوادارانش و پیشکسوتان والیبال روبه‌رو شد. حتی در یکی از مسابقات کار به جایی رسید که شاهمیری داور المپیکی ایران اعلام کرد به خاطر رفتار معروف نمی‌خواهد به قضاوتش ادامه دهد.
برای اولین بار فدراسیون والیبال هم تصمیم گرفت با کاپیتان تیم‌ملی برخورد کند و او را با محرومیت چند جلسه‌ای روبه‌رو کرد. در مجموع تمام این اتفاقات با وجود موفقیت تیم‌ملی والیبال، دست به دست هم داد تا طبق آمارها معروف محبوبیتش را تا حدودی ازدست بدهد. برخی از رسانه‌ها به کاهش تعداد دنبال‌کننده‌های معروف در اینستاگرام اشاره کردند و صفحه‌های اجتماعی و کامنت‌های منتشر شده را مبنایی برای کاهش محبوبیت آقای غرور والیبال دانستند.
حمید سوریان
تحقیر آقای نابغه!
المپیک برای پرافتخارترین و طلایی‌ترین کشتی‌گیر ایران که تمام مردم روی مدال طلای او حساب باز کرده بودند با یک تراژدی غم‌انگیز و بهت‌آور همراه شد. آقای نابغه پس از چند بار ناکامی در آخرین فرصت خود توانست سهمیه المپیک را بگیرد عدم حضورش در مسابقات انتخابی و و رقابت نکردن با حریفان آماده ایرانی، حذف شدنش به خاطر ضربه زدن در مسابقات جهانی به خوبی نشان می‌داد که حال آقای نابغه خوب نیست! با تمام این حرف‌ها وارد المپیک شد و در کشتی اول با اینکه از حریف کم نام و نشان و پدیده ژاپنی خود پیش افتاده بود در نهایت با نتیجه ٥ بر ٤ کشتی را واگذار کرد تا شوکی عجیب به تمام مردم و جامعه ورزش ایران وارد شود.
با این حال وقتی کشتی‌گیر ژاپنی در المپیک به فینال رسید به جدول شانس مجدد بازگشت تا بلکه بتواند به مدال برنز برسد. اما ناکامی ادامه داشت. سوریان به مصاف کبیسبایف از قزاقستان رفت و در حالی که 7 بر صفر از حریف پیش بود با ضربه فنی غافلگیر شد و وداعی تحقیرآمیز با المپیک داشت تا یکی از بزرگترین ناکام‌های ورزش ایران در سال ٩٥ لقب بگیرد. حالا سوریان پرافتخار مانده و تلخی حذف از المپیک و آینده‌ای پر از ابهام!
محمد بنا
اشک آقای خاص درآمد
وقتی محمد بنا دوباره تصمیم گرفت به صحنه کشتی بازگردد و با شاگردان قدیمی‌اش برای تکرار افتخار لندن در المپیک ریودوژانیرو استارت بزند، خیلی از علاقه‌مندان به کشتی به آینده کشتی فرنگی امیدوار شدند. بنا که بعد از المپیک لندن لقب آقای خاص کشتی را هم به یدک می‌کشید، تصمیم گرفت با همان ترکیب ٤سال قبل به مصاف بزرگان جهان در میدان المپیک برود. از وزیر ورزش بگیر تا بسیاری از علاقه‌مندان به کشتی از بنا حمایت کردند اما باخت‌های پی‌درپی شاگردانش در برزیل باعث شد تا او صحنه‌های تلخی را مقابل دوربین‌های تلویزیونی رقم بزند.
شاید کسی تصور نمی‌کرد نفراتی چون حمید سوریان، امید نوروزی و اخلاقی خیلی راحت نتیجه را به حریفان واگذار کنند اما این اتفاق افتاد و ٣ مدال طلای دوره قبلی به ٢ برنز عبدولی و رضایی تبدیل شد. درنهایت آخرین تصویری که از بنا مقابل دوربین‌ها ثبت شد، اشک‌های تلخ او کنار سالن کشتی المپیک ریو بود و بعد از آن هم دیگر هیچ‌کس اثری از محمد بنا در کشتی پیدا نکرد. تمام داشته‌های این مربی در‌سال ٩٥ از بین رفت که شاید به قیمت خداحافظی همیشگی‌اش از کشتی تمام شود.
بهداد سلیمی
مدالی که پرپر شد
قهرمان المپیک ٢٠١٢ لندن چند ماه قبل از حضور در المپیک ٢٠١٦ با بدشانسی مواجه شد و مصدومیت شدید او را از رسیدن به هدفش کمی دور کرد. با این حال پشت کار بهداد سلیمی باعث شد تا او تنها نماینده ایران در دسته فوق‌سنگین المپیک ریودوژانیرو باشد. همه چیز در حرکت یکضرب به خوبی پیش رفت و او رکورد دنیا و المپیک را شکست اما در حرکت دوضرب اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی رخ داد. بهداد به دلیل مصدومیت از ناحیه زانو کمی با مشکل حرکت دوضرب را انجام می‌داد و همین باعث شد تا ٣ بار هیأت ژوری با وجود بالا بردن وزنه، حرکت او را مردود کند.
سلیمی که مدال المپیک را در مشت خود می‌دید، به یک باره از عرش به فرش رسید و به همراه انوشیروانی سالن را به خاطر اوت شدنش از روی تخته المپیک به هم ریخت و بعدا هم نزدیک به خاطر این اتفاق وزنه‌برداری ایران محروم شود. چند ماه بعد از المپیک هم انتشار عکسی عجیب از بهداد سلیمی در شبکه‌های اجتماعی توسط یک شرکت حمایت‌کننده از ماری‌جوانا حاشیه‌های زیادی را برای این قهرمان وزنه‌برداری به وجود آورد، اگرچه این ماجرا بیش از حد بزرگ شد.
سیدمحمدپولادگر
از عرش به فرش
فدراسیون تکواندو که تا قبل از المپیک ٢٠١٦ جزو فدراسیون‌های موفق محسوب می‌شد، نتوانست در‌سال ٩٥ عملکرد خوبی را از خود نشان دهد. کسب ٣ سهمیه المپیک در بخش مردان و یک سهمیه در بخش بانوان امید به مدال‌آوری در تکواندو را در میان اهالی ورزش افزایش داده بود. با این حال در ریودوژانیرو شرایط آنطور که باید برای عاشورزاده، مردانی و خدابخشی پیش نرفت و شاگردان بیژن مقانلو قافیه را به حریفان و به‌ویژه مهماندوست و شاگردانش در آذربایجان باختند. همین موضوع باعث شد تا پولادگر که نمی‌خواست ناکامی المپیک را قبول کند، به مربی ایرانی آذربایجانی حمله کرده و او را خائن بخواند که این مسأله بازتاب منفی‌ای برای او و فدراسیون تکواندو داشت. تنها نقطه مثبت و امیدوار‌کننده برای تکواندو کسب مدال تاریخی کیمیا علیزاده در المپیک بود.
با این حال بعد از المپیک پولادگر سعی کرد بار دیگر به مقانلو اعتماد کند اما حذف زودهنگام ایران در جام‌جهانی نقطه تاریک دیگری را در کارنامه فدراسیون ثبت کرد. درنهایت این ماجرا با تغییر سرمربی و روی کار آمدن بی‌باک همراه شد تا رئیس ناکام فدراسیون تکواندو امیدوار به روزهای بهتر در‌سال ٩٦ باشد.
علی کفاشیان
صندلی از دست رفته
رئیس سابق فدراسیون فوتبال‌سال خوبی را سپری نکرد، اگرچه هنوز هم در فوتبال فعالیت‌های خودش را پیش می‌برد. او تصمیم گرفت برای دور جدید انتخابات فدراسیون ثبت نام نکند و دوره ریاستش بر مهم‌ترین فدراسیون ورزشی ایران روی همان ٨سال متوقف شود. بعد از انتخاب مهدی تاج به‌عنوان رئیس فدراسیون با اینکه به نظر می‌رسد هر روز رابطه آنها تیره‌تر از قبل می‌شود، کفاشیان به‌عنوان نایب‌رئیس اول به کارش در فدراسیون ادامه داد. نایب‌رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا که قصد داشت به شورای فیفا هم راه یابد، در رسیدن به این کرسی با اتفاقاتی که در پشت پرده توسط نمایندگان کشورهای عربی رخ داد، ناکام ماند.
حمله‌های گاه و بیگاه کارلوس کی‌روش به او نیز به ناکامی‌های‌سال ٩٥ کفاشیان اضافه کرد، در شرایطی که رئیس سابق فدراسیون هیچ وقت سعی نکرد به خاطر محبوبیت مرد پرتغالی خودش را مقابل او قرار دهد. همچنین کفاشیان که به آقای خنده فوتبال مشهور شده، به واسطه سمتی که در AFC داشت، از سوی اهالی فوتبال به خاطر برخی تصمیم گیری‌ها علیه فوتبال ایران هم مورد انتقاد قرار گرفت تا مشخص شود که این قدیمی ورزش ایران در پایان راه قرار دارد.
احسان روزبهانی
از رویای ریو تا بازنشستگی
تنها نماینده بوکس ایران در المپیک ٢٠١٦ که رویای مدال‌آوری و قهرمانی در این میدان را در سر می‌پروراند، خیلی زود به انتهای خط رسید. احسان روزبهانی که با وجود اختلافاتش با فدراسیون سعی می‌کرد برای رسیدن به مدال تاریخی بوکس در المپیک خودش را آماده‌تر از قبل نشان دهد، در همان گام اول حذف شد تا شاید ورزش حرفه‌ای هم برای او در همان رینگ ریودوژانیرو تمام شود. روزبهانی که در سال‌های قبل توانسته بود به قهرمانی لیگ ستارگان بوکس جهان برسد و مدال آسیایی هم در کارنامه داشت، بعد از المپیک با مسئولان فدراسیون بوکس اختلاف نظر شدیدی پیدا کرد.
او این روزها به صورت انفرادی تمریناتش را دنبال می‌کند اما به نظر می‌رسد فعلا راهی برای بازگشتش به تیم‌ملی وجود ندارد. حتی روی کار آمدن مربی کوبایی هم باعث نشد تا روزبهانی با توجه به سابقه‌ای که در لیگ حرفه‌ای جهان دارد، بتواند دوباره تیم‌ملی بوکس را همراهی کند. حالا قهرمان سال‌های اخیر بوکس که رویای قهرمانی در المپیک را در سر داشت، در آستانه بازنشستگی قرار گرفته و در صورتی که راهی برای بازگشت پیدا نکند، شاید برای همیشه از دنیای قهرمانی کنار برود.
خداداد عزیزی
بازگشت ناموفق
غزال تیزپای فوتبال ایران هنوز هم به خاطر گلی که وارد دروازه استرالیا کرد و حکم صعود ایران به جام‌جهانی بعد از ٢٠سال را امضا کرد، دارای محبوبیت بالایی در میان علاقه‌مندان به فوتبال است. خداداد عزیزی برخلاف دوران بازیگری‌اش در مربیگری کارنامه موفقی را از خود به جای نگذاشته و تا چند ماه مدتی بود که اثری از او روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری دیده نمی‌شد. وضع بحرانی سیاه‌جامگان مشهد که برای خداداد یادآورد ابومسلم بود، باعث شد تا او بار دیگر وارد گود شده و برای یک تجربه موفق در مربیگری‌اش تلاش کند اما غافل از اینکه مشکلات متعدد این تیم مشهدی بر توانایی فنی مهاجم اسبق تیم‌ملی فائق می‌آید.
عزیزی در بازگشت دوباره خود به فوتبال روی نیمکت تیم سیاه جامگان مشهد نتوانست عملکرد خوبی را از خود در کنار دوست و یار همیشگی‌اش یعنی مهدی‌هاشمی‌نسب ثبت کند و بعد از چند هفته از سمتش کنار رفت. مدت حضور خداداد روی نیمکت تیم شهر زادگاهش دائما با حاشیه‌های فراوان همراه می‌شد، به‌طوری که او شاید در طول حدود ١٠ هفته، با محرومیت‌های بلندمدت چهار هفته‌ای هم روبه‌رو شده بود. هر چه بود، از نظر فوتبالی خداداد‌سال خوبی را سپری نکرد.
لیلا رجبی
ناکامی، توهین و خداحافظی
دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی در رشته پرتاب وزنه که به واسطه ازدواج با یک ایرانی، تابعیت ایران را قبول کرده و در سال‌های اخیر یکی از موفق‌ترین ورزشکاران زن ایرانی بوده، با امیدهای فراوانی برای دومین بار با پرچم ایران در المپیک حاضر شد. البته رجبی چند ماه قبل از المپیک به دلیل بی‌توجهی مسئولان تهدید به خداحافظی کرده بود اما درنهایت تصمیم گرفت دومین تجربه المپیکی‌اش را هم در ریو پشت سر بگذارد. با این حال اوضاع برای این بانوی پرتابگر ایران خوب پیش نرفت و او عملکردی پایین‌تر از حد انتظار داشت تا وداعی زودهنگام با میدان ریودوژانیرو داشته باشد.
جدا از اتفاقاتی که در ریو رخ داد، انتقادات احسان مهاجرشجاعی ملی‌پوش سابق دوومیدانی به لیلا رجبی در برنامه زنده تلویزیونی تبعات سنگینی را برای وی داشت. علاوه بر رجبی و همسرش خیلی از علاقه‌مندان به ورزش به این پیشکسوت حمله کردند تا مهاجرشجاعی مجبور به عذرخواهی شود. تمام این اتفاقات تلخ در شرایطی برای قهرمان پرتاب وزنه بانوان ایران رقم خورد که او بعد از بازگشت از برزیل تصمیم گرفت برای همیشه از ورزش حرفه‌ای خداحافظی کند و حتی با اصرار فدراسیون نیز راضی به بازگشت نشود.
بهرام افشارزاده
خداحافظی با ورزش
یکی از قدیمی‌های ورزش ایران که در ابتدای‌سال ٩٥ دو پست حساس و کلیدی در ورزش کشور داشت، خیلی زودتر از آنچه که فکر می‌کرد، از صحنه ورزش کنار رفت. بهرام افشارزاده بعد از نزدیک به ٣سال حضور در راس باشگاه استقلال با اینکه در ابتدای فصل جاری هم نقل‌وانتقالات استقلال را انجام داد، از مدیریت این باشگاه کنار رفت. البته او قبل از این پست خود در وزارت ورزش به‌عنوان مدیرکل حوزه وزارتی را از دست داده بود. به نظر می‌رسد اتفاقات ابتدای فصل و دستور وزیر وقت ورزش برای جلوگیری از ریخت و پاش استقلال در نقل‌وانتقالات دلیل اصلی تیره شدن رابطه افشارزاده و محمود گودرزی بود. وزیر سابق این مرد باتجربه ورزش را یکی از معتمدان اصلی خود می‌دانست و ٢ پست کلیدی را به او داده بود اما وقتی فهمید افشارزاده توجهی به نظر او در اداره باشگاه استقلال ندارد، خیلی زود تصمیم به حذف او گرفت. ابتدا افشارزاده به بهانه دوشغله بودن از وزارت ورزش کنار رفت و بعد از چند ماه با نظر گودرزی، سیدرضا افتخاری جای افشارزاده را در اتاق ریاست باشگاه استقلال گرفت تا این مدیر مسن به یک باره از صحنه ورزش محو شود.
صمد نیکخواه بهرامی
خلع درجه
کسی که می‌توانست کاپیتانی تیم‌ملی بسکتبال را در المپیک ٢٠١٦ برعهده داشته باشد، یک‌سال تلخ را سپری کرد. با اینکه تصور می‌شد صمد نیکخواه بهرامی یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان تیم دیرک بائرمن در راه رسیدن به المپیک باشد، سرمربی آلمانی همراه با فدراسیون تصمیم عجیبی گرفت و کاپیتان تیمش را خط زد. نیکخواه بعد از این اتفاقات مصاحبه‌های تندی علیه فدراسیون و بائرمن انجام داد و تیم‌ملی را هم خیلی زودتر از آنچه که فکرش را می‌کرد، به فراموشی سپرد. البته بسکتبال ایران نیز بدون او به توفیق خاصی دست پیدا نکرد و درنهایت این بائرمن بود که ایران را ترک کرد.
کاپیتان سابق تیم‌ملی بعد از حضور در لیگ چین، در یک تصمیم عجیب به تیم دسته اولی مهرام پیوست تا مشخص شود که او به پایان راه نزدیک است. البته در جدال نیکخواه و فدراسیون به نظر می‌رسد بسکتبال ایران متضرر شد اما قطعا صمد هم‌سال تلخی را سپری کرد و بعد از یک دهه از تیم‌ملی دور شد. باید دید نیکخواه بهرامی در‌سال ٩٦ می‌تواند بار دیگر خودش را به روزهای خوب نزدیک کند یا تصمیم دیگری در راه است.
پرویز مظلومی
اخراج دوباره از نیمکت آبی
سرمربی فصل گذشته استقلال که به‌زعم خیلی از کارشناسان نتایج بدی را همراه با این تیم کسب نکرد، با وجود قرار گرفتن در رده سوم لیگ و نایب قهرمانی در جام حذفی جایگاهش را از دست داد. او تیمی را تحویل گرفته بود که ٢سال در رسیدن به سهمیه آسیا هم ناکام مانده بود. البته پرویز مظلومی که برای دومین بار روی نیمکت استقلال به‌عنوان سرمربی می‌نشست، تا ٤، ٥ هفته مانده به پایان مسابقات تیمش را در صدر جدول حفظ کرده بود و مجوز حضور در فینال جام حذفی را هم کسب کرد اما به یک باره از عرش به فرش رسید و طی چند هفته حتی پایین‌تر از پرسپولیسی قرار گرفت که در ابتدای فصل قعرنشینی را هم تجربه کرده بود.
اوج ناکامی مظلومی شکست سنگین ٤ بر ٢ در دربی برگشت‌سال گذشته بود. او درواقع نماد ٤ که خودش برای استقلالی‌ها ساخته بود را با این باخت از بین برد. مظلومی بعد از اخراج از استقلال در فصل جدید هم بدون تیم ماند، اگرچه یک مقطع به‌عنوان سرمربی پدیده معرفی شد اما به دلیل اختلافات مدیریتی در این باشگاه مشهدی بدون یک جلسه تمرین از سمتش کنار رفت.
