اولین فصل از مجموعه نمایشی «شهرزاد» در سال 94 تولید و توزیع شد. این فصل 28 قسمت داشت و در همان قسمتهای نخست توانست عنوان پرفروشترین و پرمخاطبترین سریال شبکه نمایش خانگی را از آن خود کند.
علی نصیریان، شهاب حسینی، مصطفی زمانی، ترانه علیدوستی و پریناز ایزدیار بازیگران اصلی فصل نخست بودند و قصه عشقی در آن روایت میشد که تا پیش از این مشابه آن در تلویزیون یا سینما ساخته نشده بود.
در فصل اول مهمترین عامل موفقیت داستان عاشقانه شهرزاد، متن قوی و دیالوگهای حساب شدهای بود که حسن فتحی با همراهی نغمه ثمینی آنها را نوشت.
نگارش دیالوگهای قوی با همراهی طراحی دقیق صحنه و اکسسوار دقیق در این روند بی تاثیر نبود. حضور بازیگرانی نظیر علی نصیریان، شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و پریناز ایزدیار در کنار هم نیز ترکیب جدیدی بود که جواب داد و داستان عاشقانهای که روایت آن در تلویزیون ممنوعه بود، توانست شبکه نمایش خانگی را به تسخیر خود درآورد.
توجه به جزئیات در سایر بازیگران نیز مکملی برای این موفقیت بود تا جایی که نقشهای غیراصلی نیز همه به بازیگران چهره سپرده شد و انصافا افرادی نظیر ابوالفضل پورعرب نیز توانستند در این میان خوش بدرخشند. در کنار همه اینها حضور شخصیتی به نام بزرگ آقا با بازی علی نصیریان نقطه قوت این سریال بود که روی بازی دیگر نقش ها از جمله جوانترهایی مثل ترانه علیدوستی، شهاب حسینی و پریناز ایزدیار بیتاثیر نبود و داستان فصل اول در مقطعی حساس به پایان رسید.
فصل دوم «شهرزاد» در سال 1396 تولید و در 15 قسمت توزیع شد آن هم در حالی که در این فصل ورق برگشته بود. مخاطب تشنه دیدن قسمت دوم بود که در همان ابتدا متوجه تغییر بسیاری در محتوا و گریمها شد. گریم های اگزجره و نمایشی و آرایشی جای گریم های منطقی و عادی فصل قبل را گرفتهاند.
همچنین خلاء نبود علی نصیریان هم بسیار عمیق بود. این هنرمند پیشکسوت در مجموعه شهرزاد همچون نخ تسبیح منجر به هماهنگی سایر هنرمندان شده بود و آنها را به خدمت کار گرفته بود که با توجه به عدم حضورش دانههای تسبیح هرکدام به گوشهای افتادند و این جای خالی حتی با حضور رویا نونهالی، رضا کیانیان و امیر جعفری با سبکهای بازی متفاوت شان، پر نشد.
خلاءهای پیاپی در فیلمنامه و نبودن گرههای جذاب و کشدار و لوث شدن مثلث عشقی قباد-فرهاد- شهرزاد از جمله دلایلی بود که باعث شده مخاطب فصل دوم را به اندازه فصل اول دوست نداشته باشد و کم کم آن را رها کند.
در نهایت اما در زمستان و 11 بهمن 96 فصل سوم آمد. در این فصل تلاش شده بود پرچم نیمهافراشته «شهرزاد» دوباره بالا برود و هیچانی به کار تزریق شود که از رخوت فصل دوم بکاهد که تقریبا هم این تلاش جواب داد.
اما نکته قابل توجه در این سریال به تهیه کنندگی «محمد امامی» و کارگردانی «حسن فتحی» این بود که بیشتر شخصیتهای این داسان از اصلی گرفته تا فرعی به یک شیوه از داستان حذف شدند و آن هم قتل بود!
نویسندگان این اثر در طول کار ترجیح دادند به جای خلق مفرهای گوناگون برای شخصیتها آنها را از طریق مرگ از داستان جدا کنند و هیچکدام نتوانستند راهی جز این برای خروج از بازی بزرگان پیدا کنند.
در این مسیر میتوان به بزرگ آقا با بازی علی نصیریان به عنوان شخصیت اصلی فصل اول اشاره کرد. بعد از آن و در فصل سوم هم هاشم دماوندی با بازی مهدی سلطانی با مرگ از قصه جدا شد.
آذر گل درهای با بازی غزل شاکری که زن شاعر جوانی بود، جمشید سعادت با بازی محمود پاک نیت و پدر شهرزاد، حشمت پاشایی دست راست بزرگ آقا با بازی ابوالفضل پورعرب و نصرت پاشایی با بازی پرویز فلاحیپور نیز از جمله بازیگران دیگری بودند که نویسندگان سریال مرگ را برای سرنوشت آنها رقم زدند.
همچنین سرهنگ خسرو تیموری با بازی هومن برقنورد، سرگرد فولادشکن با بازی جمشید هاشمپور، بابک یگانه با بازی امیرحسین رستمی، مریم مهرزاد با بازی مینا وحید، شربت با بازی پانتهآ پناهیها، هوشنگ نصیری با بازی رامین ناصرنصیر، شهرام بهبودی با بازی جمشید گرگین، ململ طاهرخانلو با بازی ساقی زینتی، شروانی با بازی هادی قمیشی، پدر اکرم با بازی عباس ظفری، اصغر اصغری با بازی پاشا جمالی، شاپور بهبودی با بازی رضا کیانیان، بلقیس خاتون دیوانسالار با بازی رویا نونهالی، ستوان دارومی با بازی محسن نقیبیان، امین آقاشروانی با بازی امیرکاوه آهنین جان و عنایتاله خان با بازی پرویز بشردوست نیز از جمله دیگر بازیگران مجموعه «شهرزاد» بودند که گریزی جز کشته شدن برایشان باقی نمانده بود.
البته در کنار این بازیگران تعدادی نوکر و نوچه هم بودند که در نزاعها و درگیریها کشته شدند که اسامی آنها در این گزارش نیامده است.
به گزارش فارس حالا فردا -21 خردادماه- آخرین قسمت از فصل سوم شهرزاد در حالی توزیع میشود که پس از کشته شدن بیش از 20 شخصیت، جدال به بازیگران اصلی یعنی قباد و فرهاد رسیده و باید دید در آخر داستان کدام یک از آنها از این جدال جان سالم به در میبرد.