مطالعات محققان مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو نشان می دهد با بررسی دو نشانگر زیستی در نمونه ادرار بیمار می توان قبل از عمل جراحی ایمپلنت، احتمال خوردگی استخوان را پیش بینی کرد.
به گزارش به نقل از ایرنا «استئولیز» یا خورده شدن استخوان در اطراف مفصل مصنوعی یکی از مهمترین مشکلات بیمارانی است که کاشت پروتز استخوانی و مفصلی انجام می دهند.
به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی،در این حالت استخوان اطراف پروتز خورده می شود و باعث می شود پروتز شل شود. معمولا حدود 10 درصد از بیمارانی که از پروتز های مختلف و به ویژه پروتز لگن و زانو استفاده کرده اند، 10 تا 15 سال پس از ایمپلنت مجبور به عمل جراحی و تعویض پروتز هستند.
محققان مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو معتقدند با بررسی دو نشانگر زیستی در نمونه ادرار بیماران سالها قبل از بروز استئولیز و حتی قبل از ایمپلنت می توان این حالت را پیش بینی کرد. یکی از این دو نشانگر alpha CTX نام دارد که یک پروتئین اتصال دهنده بافت است و دیگری یک پروتئین واکنشی ایمنی به نام interleukin 6 است که در التهاب نقش دارد.
محققان احتمال می دهند که نشانگر های دیگری نیز برای پیش بینی عوارض جانبی ایمپلنت پروتز وجود دارد.
نتایج این مطالعه در نشریه Orthopaedic Research منتشر شده است.