درختانی کوچک یا به ندرت درختچه هایی با چند تنه به ارتفاع 10- 8 متر و تقریباً پیچ و تابدار با پوست قهوه ای متمایل به خاکستری و کم و بیش شکافدار با تاج پوشی وسیع و شاخه هایی گسترده و تقریباً در انتها آویخته، نرم، سبز و پوشیده از کرک های تنک، سپس چوبی و دارای شیارهای طولی و بدون کرک. برگ های آن چرمی گرد و ضخیم ، بی کرک، پهنک آن تخم مرغی و گرد و بیضوی، منتهی به دمبرگ دراز، در رو سبز روشن یا تیره و در پشت کدر و کم رنگ و متمایل به زرد. گل های آن سفید، کرم متمایل به سفید و دارای جام قیفی شکل است. میوه گیاه بخش دارویی این گیاه را تشکیل می دهد. میوه های خشک چروکیده و قهوه ای رنگ آن به شکل مخروطی است و از طریق خشک کردن میوه های کروی و زردرنگ آن که در حالت تازه دارای آب و موسیلاژ فراوان است به دست می آید. میوه آن را باید پس از رسیدن کامل در تابستان جمع آوری کرد. اصل این درخت از هندوستان است و بومی آسیا و استرالیا است. سپستان دارای موسیلاژ فراوان است. موسیلاژ از دانه ها با روش سرد و گرم جدا شده و حدود 13-3 درصد بوده که حاوی فروکتوز، گلوکرونیک اسید، گلوکز و آرابنیوز و گالاکتوز و گزیلوز است. از این گیاه به عنوان نرم کننده در درمان سرفه استفاده می شود همچنین باعث کاهش فشار خون شده و از موسیلاژ آن در صنایع قرص سازی استفاده می شود. در طب گذشته از سپستان به عنوان ملین، خلط آور و نرم کننده (به ویژه در برطرف کردن گرفتگی صدا) استفاده می کرده اند. به شکل دم کرده دانه میوه از آن برای نرم کردن سینه و گرفتگی صدا مصرف می شود.
