کسانی که دچار مزاج سودا می شوند اکثرا به یاس و نا امیدی و ناراحتی های فکری و روحی مبتلا هستند , مدام در خود فرو می روند , خود خوری می کنند و برای آرامش خود گریه می کنند.
این افراد (مثلا کسانی که احساس گزگز دست و پا می کنند) باید از خوردن غذاهای چرب , شور , مانده و بیات به خصوص گوشت , ماهی دودی , شیرینی جات مصنوعی , ادویه جات و به خصوص چای و نیز خوردن قرص جلوگیری , خودداری نمایند و در عوض بیشتر از مسهل های گیاهی مانند قدومه شیرازی , بارهنگ , تخم ریحان و مرو استفاده کنند .
مصرف پنیر همراه با چای شیرین به عنوان صبحانه برای این گون افراد فوق العاده زیان اور است زیرا رسوبات خون در این نوع افراد افزایش می یابد و اکثرا دچار یبوست مزاج می شوند .
غذا های مفید برای مزاج سودا
استفاده از غذاهای گیاهی مانند آلو اسفناج , کدو تنبل و هویج فرنگی پخته نیز بسیار مفید است و همچنین استفاده از سالاد های فصل با مقداری جوانه گندم قبل از غذا و نیز مصرف آش جو اثرات مفیدی برای افراد دارد.تنقیه ی دم کرده جو یا روغن زیتون در اخراج سودا از مرکز تجمع ان یعنی روده ها نقش موثری خواهد داشت . اگر چنین افرادی به فکر اصلاح طبع خود نباشند شدیدا دچار افسردگی و پژمردگی روحی خواهند شد و روز به روز لاغر تر و تکیده تر می شوند و چهره شان گرفته تر می شود.
کلیه غذاهای گرمی بخش مانند گوشت گوسفند , شتر , کبوتر برای سوداوی ها خوب است . در صورت مصرف برنج , حتما شوید و زیره سیاه استفاده شود .
سبزی جات گرم مانند نعناع , ترخون , ریحان , جعفری , تره , انواع کلم و… مصرف شود کشمش , انجیر , خرما , زعفران , زیره , آفتیمون و بذرهای ملین مانند خاکشیر , تخم شربتی , قدومه شیرازی برای افراد سوداوی مزاج بسیار مفید است
پرهیزات افراد سودا مزاج
بادمجان و غذاهای نمک سود مانند ماهی دودی ماهی شور خیار شور و گوشت گاو و گوساله و ماست پنیر , چای شیرین , ترشی جات , شیرینی جات قنادی , سرکه , چای , دوغ , برای افراد سوداوی مزاج مناسب نیست.
در بین غذاها از نوشیدن مایعات به خصوص آب یخ و نوشابه های گاز دار و دوغ خودداری کنند .
این افراد باید از مصرف کشک و ماست نیز پرهیز کنند .
به امید روزی که همه ی انسان ها در وهله ی اول در مورد طبع و مزاج خود , شناختی جامع و در وهله ی بعد نسبت به غذاهای مناسب ان اطلاعات کافی داشته باشند تا اخلاط اربعه را در بدن خود به حال تعادل نگه دارند و از هر گونه کسالت و بیماری نجات پیدا کنند . مثلا فرض کنید که طبع کسی در ابتدا متعادل و اخلاط او متناسب و از نظر جسمی کاملا سالم است حال مدتی است که شروع به خوردن مرتب ماست و دوغ کرده است , نتیجه این کار ان می شود که دچار پار ستزی و گزگز و خواب رفتگی پا و دستهایش می شود و هر چه به پزشکان مختلف مراجعه می کند علت ان را تشخیص نمی دهند. در طب سنتی کافی است شما بدانید پارستزی اندام ها در اکثر اوقات مربوط به رسوب سودا در اطراف و گلوگاههای اعصاب محیطی شما می باشد و خوردن دائمی ماست , سودای محیط را زیاد کرده و باعث کم خونی موضعی در اطراف اعصاب محیطی شما شده و غذا رسانی و اکسیژن رسانی به اعصاب را نختل می کند و در نتیجه شخص دچار گزگز اندام هایش می شود , و پرهیز دادن بیمار از خوردن ماست و فصد خون مکرر و کم از اندام درگیر یا زالو درمانی به فوریت , سودا را از بدن بیرون کرده و بیمار در زیر فصد احساس سبکی و بهبودی اش را فی الحال حس می کند.
و در کل انسان ها معمولا به طور ارثی و مادرزادی یا بلغمی هستند و یا دموی یا صفراوی یا سودایی و در موارد بسیار نادر دارای اعتدال مزاج .
و گرایش به یک مزاج نشان از مریضی نیست بلکه تمامی این مزاج ها باید به وسیله تغذیه مناسب با مزاجشان و رعایت تقوای الهی و ترک گناه و انجام واجبات به تعادل نسبی برسند.
تعادل نسبی یعنی بلغمی معتدل , صفراوی معتدل , دموی معتدل , سودایی معتدل .
مثلا شما بلغمی هستید و موهایتان بور است و رنگ پوستتان خیلی سفید و قوای جنسیتان ضعیف و … حال اگر شما مصرف سردی جات را کاسته و یا همراه با مصلح بخورید و … می بینید که به اعتدال می رسید یعنی اعتدال بلغمی , و در این اعتدال ضعف قوای جنسیتان برطرف می شود کسلی و سفیدی مفرط چهره نیز رفع می شود ولیکن انتظار این که چهره شما گندمی یا گلگون شود یا موی سرتان سیاه خالص شود دور از دسترس می باشد زیرا شما مزاج ژنتیکی خود را عوض نمی توانید بکنید بلکه فقط متعادل می کنید و رعایت و پرهیز باید در تمام طول عمرتان انجام شود و صرفا تغذیه در رسیدن به اعتدال مطرح نیست بلکه حتی خواب و بیداری, پوشش , اعتقادات و .. بر مزاج تاثیر دارند .و نتیجه این می شود که بعضا شما فردی را می شناسید با علائم صفراوی ولیکن حتی یکبار هم او را خشمگین و یا پرخاشگر ندیدید (در حالی که در غلبه صفرا افراد زود خشمگین می شوند که البته زود نیز آرام می شوند) که علت آن تقوای الهی و تعادل است و حال انکه هیکل او شاید در حد اعتدال نباشد.
برای حفظ سلامت و درمان بیماری ها لازم است ما گرمی ها و سردی ها را بشناسیم تا با بهره گیری درست و به جا از آنها بدن خود را درحال تعادل نگهداری کنیم و در صورت بروز بی تعادلی و بیماری از آنها برای درمان بهره بگیریم .
دانستن گرمی ها و سردی ها موجب توان تطبیق ما با مزاج تن و روان انسان شده و از عوارض جانبی مصرف غذاها و داروها می کاهد , نیز هر چقدر میزان اطلاعات انسان از این ویژگی ها بیشتر باشد و توانایی فهم دقیق تری از مزاج داشته باشد بر شتاب درمان بیماری ها افزوده می شود.
تنظیم: پارسی طب
با همکاری: www.zaloo.ir
