جواد-عزتی

وقتی آتابای تمام می‌شود، حسی از آرامش داریم. در طول فیلم کسی را شناخته‌ایم که زیر این صورت سنگی و خشم تمام‌نشدنی عزمی برای درست شدن همه کارهایی که خراب شده دارد و قلبی برای دوست داشتن اطرافیانش

برزو نیک نژاد با «زاپاس» وارد سینمای ایران شد. یک کمدی ساده و جمع‌وجور که می‌توانست بیننده‌اش را بخنداند و برایش قصه‌گویی کند

خورشید بازگشت مجیدی است به مدار. بازگشت به دوران «بچه‌های آسمان» و «پدر»، البته با ساخت فیلمی در ابعاد بزرگ‌تر نسبت به تولید ساده و کوچک آن فیلم‌ها

وقتی از سینما بیرون می‌آیم برای رفیقی که دنبالم آمده داستان فیلم مغز استخوان را تعریف می‌کنم. بدون ترسیدن از اسپویل شدن داستان (البته برای این مطلب خیالتان راحت باشد چیزی تا انتها فاش نمی‌شود) به او می‌گویم فیلمسازان برای فیلم‌نامه نوشتن تازگی‌ها دنبال دردسرهایی می‌روند که عقل جن هم به آن نمی‌رسد

کارگردان، عمداً فیلم را به زبان ترکی ساخته تا عقاید فمینیستی خودش را در آن خطۀ مردسالار ترویج کند. وگرنه اقتضای قصه به جغرافیای آذربایجان ربطی ندارد.

محمد کارت، برای سینما دوستان نام آشنایی است. کارت با ساخت مستندهایی که همگی به‌شدت جنجالی و بحث‌برانگیز بوده‌اند، نام خود را به‌عنوان یکی از چهره‌های جوان عرصه مستند ثبت کرد

مغز استخوان سومین فیلم حمیدرضا قربانی است. مغز استخوان هم مانند «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم»، فیلم قبلی فیلم‌ساز، درامی اجتماعی است و روابط خانوادگی را در بستری از شرایط اجتماعی نابسامان بررسی می‌کند.

فیلم مغز استخوان، نه واجد کیفیت هنری است و نه محتوا. بلکه می‌توان آن را در مقولۀ عداوة الشرع دسته‌بندی کرد. مخالفت با قانون قصاص و موارد دیگر.

همچنین بخوانید:نقد فیلم شنای پروانه – کشف حقیقت یک جهان ناشناخته

در دومین روز جشنواره، باز هم فیلمی در موضوع همجنس‌گرایی نمایش یافت که برخلاف عامه‌پسند در روز اول، در حاشیه و زیرمتن نبود. بلکه به متن اصلی تبدیل شده بود