حزب-کارگزاران-سازندگی

محمدعلی نجفی تا همین چند ماه پیش، یکی از «شاه‌مهره» های جریان اصلاحات بود که نه تنها مورد تایید کامل اعاظم این جریان بود، که «نامزد بالقوه» همیشگی اصلاحات برای انتخابات ریاست جمهوری محسوب می‌شد.

آیا «حزب کارگزاران» مثل سال 88، جام شوکرانی که هسته سخت اصلاحات روی میز گذاشته است را می‌نوشد؟

فوران این حجم از مدایح و مراثی درباره دولتمرد پهلوی که بیش از 4 دهه دور از ایران بوده و در 91 سالگی از دنیا رفته و قطعاً نسل‌های دهه 50 به این سو خاطره‌ای نه از خود او و نه عملکردش دارند، «عادی» نیست.

یک نماینده اصلاح‌طلب به تازگی در اظهاراتی پیرامون فریضه امر به معروف و نهی از منکر گفت: در حال حاضر می‌بینیم هر کس می‌تواند آمر به معروف شود. چطور چنین چیزی ممکن است؟

بخش پایانی مقاله کرباسچی، یک اعتراف بسیار مهم، به «انحصارطلبی» و «دیکتاتوری» یک جریان سیاسی است که سال‌هاست کبّاده‌کش «دموکراسی» و «آزادی‌خواهی» و «تحمل مخالف» و «تساهل و تسامح» در کشور شده است.

شباهت زندگی محمدعلی نجفی با شخصیت «ابراهیم» فیلم «خصوصی» هرچند نسبی است، اما نشان‌دهنده مسائل مهمی است که بعضاً رعایت‌نکردن آن می‌تواند هرفردی را به ورطه سقوط بکشاند.

«حسین مرعشی» از نیّت خیر حجاریان در ارائه طرح حضور مشروط در انتخابات می‌گوید.

محمد عطریانفر، از محکومان فتنه 88 تأکید کرد: شرایط «نگران‌کننده» است!

«علی شکوری‌راد» درباره دستاوردهای انقلاب به خبرنگار انگلیسی چه گفت؟