خرافه-گرایی

اگر چه شماری از به اصطلاح نوگرایان و متجددان، باور به دین را خرافه پرستی می انگارند، ولی برای کسانی که دقیق اندیشانه به احکام دینی بنگرند، نابخردانه بودن این انگاره روشن می شود

4. روزهای نحس   شماری از مردم، پاره ای از روزها را نحس می پندارند و برای بی اثر کردن نحسی آن روزها، دست به کارهای شگفتی می زنند که بسیاری از آن رفتارها خرافه و نابخردانه است

خرافه، تار و پودِ خردها را در هم تنیده بود. هر روز و هر آن، بر تار تنیدگی خود می افزود

چکیده: خرافه های علمی و عملی در ساحَتِ آموزه ها و اندیشه های دینی، معلول جهل فکری و جهالت فعلی است و اگر در جامعه ای اسلامی رشد و رواج یابد، دینداری را از اثر گذاری ویژه، سازندگی و فروزندگی باز می دارد

خرافه، اصطلاح علمی نیست و از لوازم آن پیروی نمی کند. از این روی، حد و رسم روشنی را برنمی تابد که جامع افراد و مانع اغیار باشد