هیچ ساختار پایداری از نابرابری اجتماعی و اقتصادی بدون نوعی نظام معنایی برای تبیین و توجیه آن وجود ندارد. در جوامع سنتی نابرابری و وجود سلسله‌مراتب در جامعه عموما امری طبیعی به شمار می‌رفت. مثلا در یونان باستان ارسطو معتقد بود بندگی برای بردگان امری عادلانه و مقبول است یا رابطه مرد با زن ذاتا چنان است که در آن یکی فرادست است و دیگری فرودست.
