ساواک

این‌کتاب با مرور خاطرات اوسط تنهایی، بخش مهمی از حوادث سیاسی دهه 1350 را مرور می‌کند؛ خاطراتی که بخش اعظم آن از زاویه دید زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری بازگو می‌شود.

سندی دی ماه سال 1357 توسط سازمان اطّلاعات و امنیت کشور (ساواک) در قالب گزارشی با رده اطلاعاتی «خیلی محرمانه» پیرامون یک سروان ارتش به نام «علی صیاد شیرازی» تهیه و تنظیم شده است.

برای کسانی که دستی بر آتش پژوهش تاریخی دارند، شعف نخستین دیدن فیلمی از تاریخ انقلاب زود فروکش می کند، تا بر اساس خصلت ذاتی خود، یعنی سخت‌گیری در محک عیار تاریخی، با وسواس و حتی بعضا بی‌رحمی نقد کنند

سال‌هاست که عادت کرده‌ایم لفظ «دکتر» را قبل از نام همه شخصیت‌های علمی بیاوریم. بی‌راه هم نیست. بیشتر کسانی که در حوزه علم به جایی رسیده اند، تحصیلات شان را تا عالی‌ترین مقاطع دانشگاهی ادامه داده‌اند. این وسط استثنا‌هایی هم وجود دارد؛ پرویز شهریاری یکی از آنهاست.

هر روز اخبار مبارزات مردم داغ و داغ‌تر می‌شد. تا اینکه امام خمینی به ایران آمد. در آن روز همه خوشحال بودند و هیچ جانباز و مریض بدحالی در بیمارستان وجود نداشت.

برخی تحلیل گران در صددند تا رهبران نظام جمهوری اسلامی را در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، به در پیش گرفتن سیاست مداخله در امور داخلی عراق و صدور تجهیزات تروریستی به بهانه صدور انقلاب متهم نموده و آن را به عنوان عامل اصلی آغاز جنگ از سوی صدام، معرفی می کنند و در این راستا مستنداتی هم ذکر می کنند، این در حالی است که این ادعا با هیچ یک از شواهد و قرائ ...

فوران این حجم از مدایح و مراثی درباره دولتمرد پهلوی که بیش از 4 دهه دور از ایران بوده و در 91 سالگی از دنیا رفته و قطعاً نسل‌های دهه 50 به این سو خاطره‌ای نه از خود او و نه عملکردش دارند، «عادی» نیست.