سلفیه

اگر جنبش های فکری معاصر اهل سنت بررسی شود، اخوان المسلمین بزرگ ترین آنها است که در بیش از هفتاد کشورجهان (قرضاوی، 1381: 8) فعالیت فکری، فرهنگی، تبلیغی و سیاسی دارد و در قالب جریان های اخوانی، تأثیراتی بر تحولات کشورهای اسلامی و حتی غیراسلامی می گذارد

سلفیه در لغت و اصطلاح سلفی‌گری در معنای لغوی به معنی تقلید از گذشتگان، کهنه‌پرستی یا تقلید کورکورانه از مردگان است، اما سُلَفیه (Salafiyye: اصحاب السف الصالح) در معنای اصطلاحی آن، نام فرقه‌ای است که تمسک به دین اسلام جسته، خود را پیرو سلف صالح می‌دانند و در اعمال، رفتار و اعتقادات خود، سعی بر تابعیت از پیامبر اسلام(ص)، صحابه و تابعین دارند

جامعه اهل تسنن که بخش گسترده ای از جهان اسلام را شامل می شود، بالغ بر 1میلیارد و 300 میلیون نفر دارد

از آغاز قرن چهاردهم، مکتب سلفیه بر سر زبان ها افتاد و گروهی آن را به عنوان دین و مذهب، برگزیدند و خود را سلفی نامیدند و برخی، آن را روش فکری برای رسیدن به حقیقت اسلام دانستند. برای روشن شدن مطلب، لازم است با تاریخچه سلفیه و شیوه تفکر و روش استدلال آنها در بحث های اعتقادی و فقهی بیشتر آشنا شویم. اینک بیان این مطالب:

اندیشه نوگرائی اسلامی، با رشید رضا وارد مرحله جدیدی می شود که می توان آن را تحت عنوان «اسلام گرایی سنتی» مطالعه کرد

از اهداف مهم تدوین این مقاله، مطالعه منابع سلفیه درباره محبت سلفیه به اهل بیت نبی اکرم(ص) است. در سالهای اخیر برخی از علمای سلفیه از تعصبات مذهبی دست برداشته و حقایقی را به صفحات کتابهای خود اضافه نموده اند

مرحوم آیةالله سید مهدی روحانی در سال 1362، همراه هیأتی متشکّل از اساتید و پژوهشگران حوزه علمیه قم، عازم ژاپن شد و در سی و یکمین نشست علوم انسانی که درآن جا برگزار گردید، شرکت جُست

جز وهابیت که شکل گیری آن مستقیما ریشه در اندیشه کلامی سنت اسلامی دارد، دیگر جنبشهای اسلامی دو قرن اخیر جهان اسلام به تاثیر از اندیشه های غربی و فعالیت روشنفکرانی چون سیدجمال الدین، سیداحمدخان هندی و محمد عبده و

مدیر گروه علوم قرآنی دانشگاه آزاد اسلامی اراک