طفل

حضانت از ریشه حضن به معنای دامن گرفته شده است که کنایه از نگهداری وپرورش فرزند خردسال در دامان مادراست (1) و در اصطلاح به معنای اقتداری است که قانون به منظور نگهداری و تربیت اطفال به پدر و مادر آنان عطا کرده است بطوری که در این اقتدار حق و تکلیف به هم آمیخته است

حضانت نگهداری و تربیت طفل است به گونه ای که صحت جسمانی و تربیت وی با توجه به نیازمندیهای حال و آینده او، و وضع و موقعیت والدین طفل تأمین گردد

انبیا و ائمه اطهار«علیهم السلام »، قانون گذاران،مجتهدان و مصلحان جامعه در جهت دفع ستم و استقرار عدالت در جامعه تلاش بسیارکرده اند که در این راستا التزام عملی به قوانین الهی، راهگشای یک زندگی سالم برای بشر است.

«در بیرون [1] شهر کوفه، محلی بود و در آن جا زنی بود مستوره (پوشیده)، در خانه خویش بر سجاده نشسته در حضرت پروردگار به راز و نیاز مشغول و از قضیه غائله کربلا و شهادت سید الشهداء بی خبر، ناگاه غوغایی عظیم و آشوبی بزرگ به گوش او رسید

یکی از فرزندان امام حسین«ع»که شیر خوار بود و از تشنگی،روز عاشورا بی تاب=شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم،کسی جز این کودک نمانده است

در آن شب،بعد از آن اتمام حجت ها وقتی که همه یکجا و صریحا اعلام وفاداری کردند و گفتند:ما هرگز از تو جدا نخواهیم شد،یکدفعه صحنه عوض شد