«مباهله» را مصدر باب مفاعله، از ریشه «بَهْل» یا «بُهْل» دانسته و برای آن، دو معنی گفته اند؛ یکی به معنای رها شده از بند است که بر مبنای آن به کسی که عبدش را از قید بندگی رها می کند، می گویند «بَاهَلَ عَبْدَه» و چنانچه والی و حاکم، رعیت را به حال خود رها کند، می گویند «أبْهَلَ الوَالی الرّعیة&ra ...