احمد-آرام

سخن از شخصیتی است که به تعبیر رهبر ادیب انقلاب، یکی از پیشروان و چیره دستان فن ترجمه در کشور بود و حق عظیم او در ارائه ی ترجمه مُتقَن و امین، ستودنی ست.

احمد آرام با بیان این‌که در ادبیات امسال تکان اساسی نداشتیم، می‌گوید: در مقابل هجوم نویسنده‌ها برای نوشتن و چاپ داستان در سال 96 حداقل باید 20 کتاب تاپ داشته باشیم، که نداریم. این هیاهوی بسیار برای هیچ است.

احمد آرام با بیان این‌که مردم نسبت به داستان ایرانی بدبین شده‌اند و اغلب آن‌ را نمی‌خوانند می‌گوید: در کتاب‌هایی که منتشر می‌شود چیزی نیست؛ مردم چه چیزی را مطالعه کنند؟

احمد آرام با اعتقاد به این‌که در ادبیات معاصر لابی‌هایی پیدا شده است می‌گوید: ناشران در انتخاب کتاب برای جشن امضا و رونمایی دقت بیشتری به خرج ذهند زیرا اگر منحرف شویم، در آینده جشن امضا کم‌رنگ‌تر می‌شود و کسی به آن توجه نمی‌کند.

احمد ‌آرام می‌گوید نویسنده گاهی از طریق خودسانسوری به زیبایی‌شناسی می‌رسد. او در عین حال تاکید دارد در بحث خودسانسوری نویسندگانی که به جامعه تعهد دارند کارشان سخت‌تر است.