اصلاح‌گری

«ذلّت» بدون شک یکی از مصادیق فساد است و انسان ذلت پذیر، مفسد است. چنین انسانی در وهله اول نفس خویش را به فساد کشیده است و ثانیا جامعه و دیگران را به سمت فسادِ ذلت پذیری سوق می دهد

اندیشه اصلاح گری را می توان تا دوردست ترین افق های تاریخ در نظر گرفت و آن را همزاد با خلقت آدمی انگاشت. براساس این تلقی، اصل هبوط آدم(ع) به زمین بر مبنایی اصلاح گرانه در جوهره تکامل انسان استوار است و ارسال رسولان و پیشوایی معصومان(ع) همگی بر همان مبنا و در همان محور ترسیم شده است.