هادی غفاری می‌گوید: عمده نقد من به بازرگان این بود که آقای بازرگان سال 57 مثل سال 32 می‌اندیشید و باور نمی‌کرد که سال 57 است. 57 را نمی‌توانست بفهمد. بازرگان خودش را مصدق می‌دانست و امام را کاشانی. تا آخر هم دردش همین بود. نمی‌توانست باور کند که نه خودش مصدق است نه امام، کاشانی.
