امام-رضا-(ع)

امام هشتم شیعیان حضرت علی بن موسی الرضا (ع) روز یازدهم ذیقعده سال 148 هـ. ق در مدینه دیده به جهان گشود.(1)

وی درباره جلالت و منزلت آن حضرت که باعث انتخاب ایشان برای ولایتعهدی (هر چند اجباری) از طرف مأمون شد، می گوید: «علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب: لَمّا رأی مِنْ فَضْلِه البارع و عِلمِه الناصع و وَرَعِه الظاهر و زهده الخالص و تخیلِهِ مِنَ الدّنیا و تَسَلُّمِه من الناس و قد اِسْتبان له ما لم تَزَلْ الاخبار علیه متواطئه ...

نیاز انسان به توحید، شناخت خدا، ایمان به خدا، اطاعت خدا و تسلیم در برابر او مهم ترین نیاز انسانهاست. بشر بدون معرفت، اطاعت و ارتباط با خدا و عبادت او در ظلمات زندگی می کند

قرآن کریم معجزة جاوید و جهانی پیامبر اعظم 9 است که در ابعاد مختلف اعتقادی، تربیتی – علمی، خبرهای غیبی و .. تجلّی یافته است و این همه را در ساختار اعجاز بیانی فصاحت و بلاغت ، نظامی دل آرا داده است. امام رضا علیه السلام راز و رمز این نظام را این چنین بیان فرموده است:

یونس بن عبدالرحمان از امام رضا علیه السلا م روایت کرده که آن حضرت به دعا برای صاحب الزمان علیه السلا م امرمی فرمود و یکی از دعاهای ایشان برای آن حضرت چنین بود:

نویسنده تفسیر عیاشی در تفسیر خود از صفوان نقل می کند: از امام رضا(ع) اجازه گرفتم تا محمد بن خالد به محضر او شرفیاب شود. ضمناً به آن حضرت گفتم که او دست از گفته های قبلی خود برداشته و اظهار می دارد که منظورم از این ملاقات پیروی از امام است.

این شوکران را قطره قطره در کام نریز. جهان، زیر پایت دهان گشوده است و آسمان، بالای سرت منتظر تلنگری برای فروپاشی ست. نبض دقیقه ها تندتر از پیش می زند.

وقتی امام رضا علیه السلام به خراسان آمد، مأمون در ملاقات با وی گفت: «چنین صلاح دیدم که از خلافت کناره گیری کنم و آن را به تو بسپارم و با تو بیعت کنم»

در هنگام برگزاری کنگره علمی زندگی امام هشتم،علیه السلام، توسط دانشگاه اسلامی رضوی ،مقام معظم رهبری در پیامی جامع یکی از فصلهای عمده زندگینامه سیاسی امام رضا،علیه السلام، را مورد بررسی قرار دادند.

امروز، زمینیان به همراهی آسمانیان از درد فراق می گریند و درسوگ هشتمین کوکب امامت، نوای ماتم سر می دهند؛ چرا که بار دیگر گلی از بوستان نبوی پرپر شد و امام علی بن موسی الرضا علیه السلام آن امام مهربانی و آن پرچمدار ولایت، دوستان خود را در غم هجران خویش فرو برد؛ اما بارگاه ملکوتی اش همچون آفتابی پر شکوه در ملک ایران درخشان، و مأمن غریبان و ضامن دل ها ...