به گفته بالدریج (M. Baldridge): «سخن گفتن، رفتاری است که به تشکیل جهان کودک کمک می کند، او را از خویشتن بینی یا «خودمحوری» به اجتماعی شدن متوجه می سازد، سبب می شود که کودک برای راهنمایی و کنترل خود، مقرراتی وضع کند، افکار، احساسات و نظرها را به خود تلقین کند، بر آگاهی خود بیفزاید و اطمینان خاطر احساس کند
