تاثیر-ادبیات-کهن-در-ادبیات-معاصر

میرجلال‌الدین کزازی ضمن بررسی اثرگذاری آثار کهن بر ادب معاصر در دو دسته نهان و آشکار، می‌گوید: من می‌انگارم که بیشترین کارکرد و اثر را در ادبیات معاصر، فردوسی داشته است و «شاهنامه» او.

محمود عابدی می‌گوید: آن‌چه می‌تواند زبان و اندیشه شاعران معاصر را قوی‌تر کند، ادبیات کهن ما است.

حسن اصغری می‌گوید نویسندگان نسل جدید از آثار باشکوه گذشته کنده شده‌ و فقط به آثار ترجمه چسبیده‌اند.

شاپور جورکش با اشاره به اقتباس آثار ادبی و هنری جهان از آثار ادبیات کهن فارسی، می‌گوید: ما خود از این گنجینه‌ها غافل هستیم.

اسماعیل آذر می‌گوید: شعری که بدون مطالعه عمیق و علم به آثار کهن ادبی در دوران معاصر حاصل شود، معمولا هیچ پشتوانه علمی، اسطوره‌ای، فرهنگی و اجتماعی‌ ندارد، و هرچند ممکن است شعری زیبا باشد و شاعری جوان شعری زیبا بگوید اما مثل حباب از بین می‌رود.