در کافی از علی بن محمد از بعضی از یارانش بطور رفع (یعنی بقیه رجال سند را ذکر نکرده) روایت کرده که گفته است: علی بن الحسین (ع) هر وقت این آیه را می خواند: "و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها"می گفت: منزه است آن کس که به احدی معرفت نعمتهایش را نداده، و تنها معرفت این معنا را داده که از معرفت آنها عاجز هستند، همچنانکه معرفت درک آنها را هم در کسی نگذاشته، ...
