اظهار عجز از شکر نعمت های الهی

در کافی از علی بن محمد از بعضی از یارانش بطور رفع (یعنی بقیه رجال سند را ذکر نکرده) روایت کرده که گفته است: علی بن الحسین (ع) هر وقت این آیه را می خواند: "و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها"می گفت: منزه است آن کس که به احدی معرفت نعمتهایش را نداده، و تنها معرفت این معنا را داده که از معرفت آنها عاجز هستند، همچنانکه معرفت درک آنها را هم در کسی نگذاشته، تنها معرفت این معنا را داده که نمی توانند همه نعمتهای الهی را درک کنند، و خود خدای تعالی هم از عارفین، به این مقدار قناعت و بلکه سپاسگزاری کرده که به عجز از معرفت شکرش اعتراف کنند، پس معرفت عجز و تقصیر را شکر ایشان دانسته، همچنانکه اعتراف عالمان به عجز از علم را، علم دانسته است... ⁽¹⁾.

پی نوشت:

(1) روضه کافی، ص 322، ح .592