جلسه‌های-ادبی-کافه‌ها

حسین اسرافیلی در حالی که معتقد است انجمن‌های ادبی‌ای تشکیل شده که قدم‌به‌قدم مثل قارچ سبز شده‌اند و هیچ سودی ندارند می‌گوید: بیشتر نشست‌هایی که در کافه‌ها برگزار می‌شوند با حضور کسانی هستند که عمدتا شعرهای غیراخلاقی دارند.

امین فقیری که معتقد است جلسه‌های ادبی نباید حالت دولتی به خودشان بگیرند، می‌گوید وقتی انجمن‌های ادبی برای مکان برگزاری نشست‌های‌شان دست به دامن‌ نهادها می‌شوند، مکافات است.

محمدرضا مهدی‌زاده با اعتقاد به این‌که انجمن‌های ادبی باید آزاد باشند می‌گوید این‌ انجمن‌ها نباید به‌خاطر پول قند، چای و مکان زیر بار دستورات نهادها بروند.

عبدالحمید ضیایی که معتقد است از دل تک‌آوایی، استبداد ادبی زاده خواهد شد از مهم‌ترین آفتی که به اعتقاد او، تهدیدکننده ماهیت و حیثیت انجمن‌های ادبی است، می‌گوید.

عبدالجبار کاکایی از چشم‌داشتی که نهادها به انجمن‌های ادبی دارند و از این‌که مدیران سازمان‌ها از جلسات ادبی‌ای حمایت می‌کنند که مطابق با ماموریت‌های‌شان باشد و بتوانند با آن‌ها بودجه بگیرند، می‌گوید.

فرهاد عابدینی درحالی‌که معتقد است برگزاری نشست‌های ادبی در کافه‌ها شوخی‌ است از علت جدی نبودن برگزاری این جلسات در چنین فضاهایی می‌گوید.

محمدرضا شالبافان می‌گوید: بعضی وقت‌ها به خاطر آزادی بیشتر در برگزاری و کم بودن محدودیت‌های محتوایی و شکلی، پرباری علمی و هنری جلسه‌های ادبی کافه‌ها بیشتر است.