آن زمان که «بدون تاریخ، بدون امضا»، ساخته وحید جلیلوند، نمایشش را از جشنواره سی و پنجم شروع کرد و خیلی سریع تبدیل به یک پدیده شد و با درخشش در جشنواره‌های بین‌المللی، موفقیت خود را تکرار کرد، باید انتظار چنین روزی را می‌کشیدیم؛ روزی که کم‌کم و آرام‌آرام، ایده اصلی «بدون تاریخ، بدون امضا» در سینمای ایران نفوذ کند و درست زمانی که فکر می‌کردیم بحران ...