خدا

امام کاظم (ع) سومین یا چهارمین فرزند امام صادق (ع) است . بنا به نقل اکثر روایات، در هفتم ماه صفر 128 ق

از آنجا که برخی از شارحان نهج البلاغه بر این اعتقادند که این خطبه، بیان شرح حال عارفان الهی و تبیین ویژگی‌ها و حیات معنوی آنان است، مناسب است که ابتدا واژه عارف تعریف شود.

این همه در تعقیبات نماز می خوانیم؛ مثلا یک کارمند و یا کارگر حقوقش معلوم است، حالا مثلا دعا کند خدایا بیشتر بده، آیا مثلا دویست هزار تومان بیشتر گیرش می آید؟برای پاسخ به چنین سوالاتی در آغاز، ترجمه آیاتی از قرآن کریم را مرور می ‌نماییم و شما را به دقت در مضامین آن فرا می خوانیم:

نکته ها و اشاره ها:1. این آیه به سه عامل پیروزی اشاره کرده که از روح ایمان و توحید سرچشمه می گیرد؛ یعنی ورود صادقانه به کارها، خروج صادقانه از کارها و یاری الهی

امامان معصوم(ع) چشمه های جوشان معرفت و گنجینه های حکمت الهی هستند که چون چراغی پرفروغ و خاموش نشدنی فراسوی علم را با پرتو افشانی خود روشن می کنند. آنان با اندیشه ها و افکار منوّر خود، تاریکی های جهل را از بین برده و در هر زمان امید حق ستیزان را نومید می ساختند.

«یقین»‌عبارت است از اعتقاد ثابت و قطعی انسان به امری که مطابق با واقع بوده و با هیچ شبهه ای، هر قدر هم قوی،قابل زوال نباشد.»[1]

یکی از فرازهایی که ما در شب های ماه رمضان در دعای ابوحمزه خواندیم این جمله بود که «الهی لا تمکر بی فی حیلتک» «خدایا به مجازات عَمَلَم به مکر و حیله ات مرا غافلگیر و مبتلا مگردان»

یکی دیگر از آثار و نشانه‌های رستگاری، گریه کردن از خوف خداوند است([1]).

ابوشاکر مردى دهرى مسلک و منکر حق بود، روزى به محضر حضرت صادق آمد و گفت: مرا به پروردگارم هدایت کن و دلیلى استوار و واضع بر وجود خدا بیاور، حضرت فرمود جلوس کن، ابوشاکر نشست.

خدا آفریننده ندارد، زیرا موجودی نیازمند به آفریننده است که ممکن الوجود و پدیده باشد، یعنی قبلاً وجود هستی نداشته و برای پدید آمدن نیاز به پدید آورنده داشته باشد، ولی خدا این گونه نیست، یعنی او ممکن الوجود و پدیده نیست، بلکه واجب الوجود و ازلی است و هستی را دارا است و نیاز به بخشندة هستی ندارد