«لباس‌هایش قبل از خودش می‌آیند»، این جمله را من درباره «دایان کیتون» شنیده بودم؛ اما تا‌زمانی‌که او را ندیده بودم متوجه معنای آن نشده بودم، اگر بخواهم توضیح بدهم باید بگویم که وقتی او را می‌بینید شاید بهترین توصیفی که پیدا کنید این باشد که او «خیلی دایان کیتونی» است، درواقع او به‌نوعی الگوی خاص‌بودن است، حالا هم به‌اندازه همیشه... .
