دعوا

در یک خانواده، چیزی مانند همسانی کامل وجود ندارد. به یک بچه بزرگ‌تر ضرورتاً اجازه داده می‌شود تا کاری را انجام دهد، که خواهر یا برادر کوچک‌ترش نمی‌تواند. به جای تلاش برای همسان کردن بچه‌هایتان، با آنها به عنوان افراد منحصر به فرد و خاص رفتار کنید.

آن روز وقتی من وارد خانه شدم شوهر فریبا مرده بود و این من بودم که برای دفن جسد کمک کردم. وقتی ما شناسایی شدیم به خاطر فرزندم تصمیم گرفتم اتهام قتل را قبول کنم.

ساتیار دست‌بردار نبود و مقابل در خانه‌مان داد و فریاد راه انداخته بود. چون دیروقت بود، به خاطر همسایه‌ها و از ترس آبرویم، بار دیگر مقابل در رفتم. من برای ترساندن او کارد آشپزخانه را هم همراهم برداشتم. او همچنان مقابل در فحاشی می‌کرد. سعی کردم او را آرام کنم، اما نشد.

این درگیری حتی به حضور گشت انتظامی نیز در محل کشیده شده است، اما همسر و برادر شوهر آن زن که در منزل اجاره‌ای حضور داشتند مدعی شده اند که موضوع یک مشکل خانوادگی است و خودشان آن را حل خواهند کرد.

آن‌ها برادرم را با قمه زدند و آن‌قدر بر بدنش ضربه وارد کردند که دیگر جای سالم برایش نمانده بود. این سه نفر با هم این ضربات را وارد می‌کردند.

تحــمل دعوای بچه‌ها برای اغلب ما کار خیلی سختی است. باور عمومی این است که خانواده موفق خانواده‌ای است که در آن خواهرها و برادرها زیاد با هم دعوا نکنند، اما این اشتباه است!

بررسی صحنه جرم نشان داد بالکنی که مرد میان‌سال از آن به پایین پرت شده حفاظ میله‌ای بلند داشته و امکان اینکه او بتواند خودش را به پایین پرت کند، وجود نداشته است و قطعا او را کسی به پایین پرت کرده است.

یکی از آن‌ها گفت: من در خیابان بودم که دو نوه عمویم به من حمله کردند، شلیک کردند، اما من فرار کردم بعد هم به خانه یورش آوردند و ما را زدند، آن‌ها درباره برادرمان که کر و لال است دروغ می‌گویند.

در تحقیقات میدانی نیز شاهدان اظهارات هومن و خانواده‌اش تأیید شد. نظریه پزشکی قانونی نیز حکایت آن داشت که هومن چشم چپش را برای همیشه از دست داده است.