دلخور هستید. بغض و کلافگی یا خشم و انزجار، تمام وجودتان را دربر‌‌گرفته است. می‌خواهید آنقدر گریه کنید تا از دلخوری و رنج خالی شوید یا آنقدر فریاد بزنید تا خشم فروخورده شما تمام شود. اما می‌دانید این راه‌حل درستی برای رفع این حالت‌ها و بیان دلخوری نیست. پس باید چه کار کرد؟ نباید گفت؟ یا باید گفت؟ اگر قرار باشد دلخوری‌مان را عنوان کنیم، باید به چه مواردی دقت کنیم تا حرف ما اثر داشته باشد.
به گزارش هفته نامه آتیه نو، از مسأله‌ای ناراحت شده‌اید. حرف یا انتقادی شنیده‌اید که یا حق شما نبوده یا با کلام و حس نامناسب به شما گفته شده است. بهترین کار، «ریشه‌یابی» مسأله است. اول از همه ببینید طرف مقابل قصدی داشته یا بدون توجه صحبت کرده است. دوم اینکه علت ناراحتی را پیدا کنید. به این معنا که دلیل ناراحتی شما از مسأله چیست؟ نوع بیان؟ طرز بیان؟ احساس نهفته در حرفی که شنیده‌اید؟ ناحق بودن حرف موردنظر و.... سوم اینکه خود را کنترل کنید و بعد از ریشه‌یابی مسأله، درصدد دفاع درست، کامل و بدون جنجال برآیید.
بیشتربخوانید:
هر دو سهم دارید
گاهی هر دو حق دارید. در واقع مسأله پیش آمده از نگاه هر دو طرف، به شکلی ناراحت‌کننده است. در این موارد ابتدا سهم خود را بپذیرید و بعد درباره مسأله پیش‌آمده، صحبت کنید تا به نتیجه مناسب برسید.
انعطاف داشته باشید
دوست داریم حق به جانب ما باشد و همیشه ما برنده باشیم! اما همیشه این‌طور نیست. گاهی ممکن است دلایل، زاویه نگاه به مسأله، شرایط روانی در زمان وقوع حادثه و... ما درست و خوب نباشد. به همین دلیل با لجبازی، روی موضع خود می‌ایستیم. اما این درست نیست. سعی کنید به مسأله پیش‌آمده بار دیگر نگاه کنید. کمی انعطاف داشته باشید تا به نقطه مطلوب برسید.
کلمه‌ها مهم هستند
صبح با همسرتان بگومگو داشته‌اید. بعدازظهر قرار است یکدیگر را دوباره در خانه ببینید. برای بیان دلخوری خود، باید روش درستی را انتخاب کنید و مهمترین نکته، «کلمه‌ها» و «جمله‌هایی» است که قرار است بین شما و همسرتان رد‌‌‌‌و‌‌‌بدل شود. این کلمه‌ها و جمله‌ها، علاوه بر اینکه نباید باعث تشدید دلخوری شوند، نباید توهین‌آمیز، به قصد تحقیر، به قصد مقصر جلوه دادن و هر نوع احساس منفی دیگری باشند. بنابراین در انتخاب کلمه‌ها و جمله‌ها کامل دقت کنید. در یک کلام؛ کلمه‌ها و جمله‌ها را مزمزه کنید و سپس بیان کنید.
بیشتربخوانید:
شما را نگاه نمی‌کند
شنونده و گوینده باید ارتباط چشمی و کلامی مناسبی بین هم برقرار کنند. علاوه بر این نباید در حال رفت‌‌‌و‌‌‌آمد، مشغول شدن به کار، تماشای تلویزیون، نگاه کردن به تلفن همراه و... باشند. اگر یکی از طرفین در این حالت قرار گرفت، گفتوگو را متوقف کرده و زمانی که هر دو طرف زمان و حوصله کافی دارید، گفتوگو کنید.
اگر نمی‌توانید بگویید؛ بنویسید
خشم، بغض، کلافگی، گریه، اضطراب و... همگی عواملی است که مانع از حرف زدن یا منطقی حرف زدن می‌شوند. بنابراین اگر به هر دلیل توان صحبت کردن رودررو را ندارید، آن‌ها را بنویسید. به این ترتیب هم به طور کامل صحبت کرده‌اید و هم اینکه به طرف مقابل اجازه می‌دهید تا همه حرف‌ها و درددل‌های شما را کامل و دقیق بشنود. گاهی احساسی که به ما غلبه می‌کند، مانع بزرگی برای حرف زدن و منطقی و کامل حرف زدن است.
