جلیل سامان قصد ندارد تاریخ را روایت کند که این کار به عهده پژوهشگران تاریخی است. او اگر دهههای50 و60 را برای روایت قصههای خود برمیگزیند به دلیل آن است که در این دهههای پر التهاب، انسانها کمتر فرصت پردهپوشی پیدا میکنند و خویشتن خویش را خیلی زود لو میدهند، به همین دلیل تقابل خیر و شر و ظلمت و نور را در چنین شرایطی بهتر میتوان به تصویر کشید.