سی-و-هفتمین-جشنواره-فیلم-فجر

*- درست صبح روزی که قرار بود آخرین فیلمی که علی نصیریان تا این‌جا در سینمای ایران بازی کرده نمایش داده شود، او با یک مصیبت دردناک روبرو شد

سیاوش اسعدی بعد از مدتی نسبتا طولانی به پشت دوربین بازگشته است و با «درخونگاه» تحمل روزهای کسل‌کننده جشنواره را برای تماشاگران راحت‌تر کرده

«سمفونی نهم»، آخرین فیلم محمدرضا هنرمند، فیلم‌ساز نام‌آشنای سینمای ایران است که بعد از مدت‌ها دوری، او را به سینما بازگردانده است

* عجیب نیست که «ناگهان درخت» علاقمندان کمی داشته باشد. و عجیب هم نیست که مخالفان پرشوری داشته باشد

محمدحسین مهدویان، گرچه از تازه‌واردان سینمای ایران است، اما حالا که چهار فیلم ساخته که همه این فیلم‌ها هم در نوع خود موفق بوده‌اند، دیگر نام شناخته‌شده‌ای محسوب می‌شود

نیما جاویدی با «ملبورن» در سینمای ایران شناخته شد. فیلمی که پیش از نمایش، صحبت‌های زیادی درباره‌اش شد و همه می‌گفتند فیلم‌نامه‌اش در همان مسیر «جدایی نادر از سیمین» پیش می‌رود و بسیار هم خوب نوشته شده است

جهانی که اسعدی در فیلمش تصویر می‌کند یک جهان منحصر به خود او نیست (طوری که کیمیایی، خوب یا بد، جهان خاص خودش را فیلم می‌کند) و ربطی هم به جهان واقعی آن بیرون ندارد (که امتیاز اصلی فیلم بنی اعتماد است) و مجموع این مولفه‌هاست که باعث می‌شود «درخونگاه» و احتمالا سیاوش اسعدی هیچ‌کدام گزینه محبوب منتقدان نباشند