در ایران بعد از انقلاب تجربه کارکردن "سیزده" دولت را داریم. این دولت ها هر یک با سازوکاری مختص به خود کابینه را انتخاب کرده اند. فارغ از قضاوت این شیوه های انتخاب، رویکرد هستی شناسانه باید معطوف به تامل ورزی اصحاب علوم انسانی/اجتماعی در ارتباط با الگو یا الگوهای حاکم بر انتخاب وزرا در دولت های بعد از انقلاب، به عنوان یک "فرد تاریخی" باشد.