شراب

ایرانی‌ها و مسئولان آن، ایران را نمی‌شناسند و نمی‌توانند لذت غوطه‌ور شدن در آبهای دریاچه ارومیه یا رفتن به زیر آب در کیش و قشم را درک کنند. خارجی‌ها اینها را خوب درک می‌کنند.

آنچه از کلمات لغویان و بیشتر فقیهان و ظاهر بسیاری از روایات استفاده می شود، این است که لفظ «حد» در این روایت، شامل تعزیرات نمی شود. برای روشن شدن این مدعا عین کلمات لغویان و فقها و روایات را می آوریم:

شراب و به طور کلی «مسکرات »از بزرگترین بلاهای خانمان برانداز جامعه بشری بوده و هست.در نکوهش این سم مهلک،همین اندازه کافی است،که با بزرگترین سرمایه بشر و مایه امتیاز او از سایر جانداران،که همان «عقل و خرد»است،سر جنگ و مبارزه دارد

جمعی از اهل تاریخ و بسیاری از مفسرین در خلال حوادث سال چهارم هجرت، داستان تحریم شراب و حرمت خمر را نوشته اند و معتقدند که شراب در این سال حرام شد و پیش از آن حرمتی نداشته و آیاتی هم که درباره آن نازل شده بود حمل بر کراهت کرده اند

روایاتی متضمن داستانهایی که منجر به تحریم شراب در اسلام شده است در تفسیر عیاشی است که هشام بن سالم می گوید: از امام ابی عبد الله(ع)شنیدم که می فرمود: در بینی که حمزة بن عبد المطلب و رفقایش در بساط شراب خود که نامش سکر بود نشسته بودند ناگهان صحبت از شریف(1) به میان آمد.حمزه گفت چطور می توانیم تهیه