شهرستان-ادب

خبوشان: «عاشقی به سبک ون‌گوگ» به‌دنبال روایت دگرگونی یک انسان است که در جست‌وجوی خویشتن و مسیری که حرکت می‌کند، تحول خود را در مسیر انقلاب می‌داند. انقلاب تنها مسئله‌ای بیرونی نیست و...

البته نویسنده می‌خواهد از باب احساسات وارد نقل روایات بشود و خیلی هنرمندانه صحنه‌های احساسی را بیان می‌کند مانند داستان موج فرشته که حس پسر جعفر و دیگر فرزندانش را به خوبی بیان می‌کند.

چشم‌های سبز هی‌هوهاما دربارۀ پسر سرایدار مدرسه است. پسری که گربه‌ها را اذیت می‌کند و با مادرش هم قهر کرده است؛ زیرا مادر و خواهرش به خاطر وضعیت خانوادگی‌شان از آن‌جا رفته‌اند.

پس همین‌حالا بروید «پس از بیست‌سال» را بخرید و از مرور دانسته‌هایتان کیفور شوید. اگر نه، باز هم بعد از خواندن این‌ یادداشت، باید بروید و این‌کتاب را بخرید؛ با این‌تفاوت که...

ناروا و غیر منصفانه است اگر به بهانه نکات محتوایی یک کتاب، موسسه انقلابی شهرستان ادب به جریان نفوذ منتسب و جناب #علی_محمد_مودب مدیر ارزشی و متعهد آن به دگرگونی فکری متهم شود.

قرار نبود کسی عکس را بدوزد به لباس خاکی‌اش. عکس توی یک مشمّای نرم، پرس شده بود. گفتند اگر اسیر شدید، این عکس را با شما نبینند، بهتر است.

کتاب «شهید خودم» مجموعه داستانی است که داستان‌هایش آدم را می‌برد به عمق کارهای کودکانه‌ای که ریشه‌اش در صداقت و پاکی است.

نویسنده ما را در توجه به نمادها و نشانه‌ها هم بی‌نصیب نمی‌گذارد. سهیل نماد مردم عراق و گیتی نماد مردم ایران است.

وقتی نقد تند و تیز اما منصفانه در کار نباشد، زنگ خطر برای ادبیات کشور به صدا در می آید. «مشرق» در سری نشست های «پَرژَنِ دُژَن» می خواهد صدای این زنگ را عقب بیاندازد.

«من پناهنده نیستم»، و همه‌ی رمان‌هایی از این دست، حلقه‌ی مفقوده ما با مسائل مربوط به فلسطین است. ما تاریخ فلسطین را از اعلامیه بالفور تا جنگ‌های غزه در کتاب‌های خوانده و در گزارش‌های خبری دیده ایم.